Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. B. na przewlekłość Prezydenta W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o odszkodowanie za nieruchomość postanawia: odrzucić skargę.
P. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie przez Prezydenta W. postępowania w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o odszkodowanie za nieruchomość położoną w W. przy ul. C., ozn. hip. nr [...].
W odpowiedzi na skargę Prezydent W. wyjaśnił, że przed wniesieniem skargi P. B. nie złożył zażalenia w trybie art. 37 Kpa do organu administracji publicznej wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje.
Stosownie do art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270; zwanej dalej: p.p.s.a.), który to przepis wprowadza zasadę pierwszeństwa postępowania administracyjnego w stosunku do postępowania sądowego, skargę do sądu administracyjnego można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, o ile służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie.
Z powołanych regulacji wynika zatem, że wyczerpanie stosownych środków zaskarżenia jest podstawową przesłanką dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego.
W przypadku skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania, przed jej wniesieniem do Sądu, strona winna wyczerpać środek prawny określony w art. 37 Kpa, zgodnie z którym na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 Kpa, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 Kpa lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronom przysługuje zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Zażalenie to służy kwestionowaniu przekroczenia maksymalnego ustawowego terminu załatwienia sprawy przez organ administracyjny. Organ wyższego stopnia uznając zażalenie za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości. Dopiero stanowisko tego organu upoważnia stronę postępowania do wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
Jak wynika z akt sprawy P. B. zażalenia takiego do właściwego organu, tj. do Wojewody [...], nie skierował. Sam skarżący w piśmie z 11 lipca 2011 r. stwierdził, że w przypadku braku natychmiastowej reakcji organu skorzysta z przysługujących mu środków, tj. zażalenia z art. 37 § 1 Kpa oraz skargi na bezczynność lub na przewlekłe prowadzenie postępowania do sądu administracyjnego.
Na fakt niewyczerpania trybu z art. 37 Kpa wskazał również Prezydent w odpowiedzi na skargę.
Wniesienie skargi do sądu administracyjnego przed wcześniejszym wykorzystaniem przez skarżącego przysługującego mu środka odwoławczego na drodze administracyjnej w postaci zażalenia na przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ I instancji, czyni przedmiotową skargę niedopuszczalną.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 1 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.