Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S.W. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego postanawia umorzyć postępowanie sądowe
Pismem z dnia 25 kwietnia 2014 r. S.W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego.
Pismem z dnia 17 lipca 2014 r., skarżący cofnął skargę w niniejszej sprawie i wniósł o umorzenie postępowania. (k. 20)
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) powoływana dalej jako: p.p.s.a. "Skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności". Działanie takie wywołuje skutek określony w art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a., zgodnie z którym "Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę", przy czym postanowienie o umorzeniu może zapaść na posiedzeniu niejawnym (§2).
Powyższe wskazuje zatem, iż cofnięcie skargi należy uznać za skuteczne jeżeli decyzje lub postanowienia podlegające kontroli sądowoadministracyjnej nie są obciążone wadami kwalifikowanymi uzasadniającymi stwierdzenie ich nieważności a cofnięcie skargi nie jest ukierunkowane na obejście prawa.
Taka sytuacja w niniejszej sprawie w ocenie Sądu nie zachodzi. Z treści pisma skarżącego z dnia 17 lipca 2014 r. wynika, iż wolą skarżącego jest zakończenie postępowania sądowoadministracyjnego poprzez cofnięcie skargi. Jednocześnie należy stwierdzić, iż kontroli w niniejszym postępowaniu poddana została bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju, która w skutek wydania decyzji z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] ustała.
Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 i § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.