Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Leszczyński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.Z. na przewlekłość Prezydenta [...] w przedmiocie postępowania w sprawie podziału nieruchomości postanawia: odrzucić skargę.
M.Z. pismem z dnia 12 września 2012 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłość Prezydenta [...] w sprawie podziału nieruchomości [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...] w obrębie [...] w celu wydzielenia działki projektowanej nr [...], tj. gruntu dawnej nieruchomości [...] hip. Nr [...] (d. ul. [...]). Stwierdził, że niniejsze postępowanie wszczęte zostało wnioskiem z dnia 30 listopada 2009 r. i do dnia wniesienia skargi nie zostało zakończone prawomocną decyzją. Podniósł, że na skutek zażalenia z dnia 24 stycznia 2011 r. na niezałatwienie sprawy, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] zobowiązało Prezydenta do rozstrzygnięcia sprawy w terminie do dnia 31 maja 2011 r. Następnie pismami z dnia 22 lutego 2012 r. i z 2 marca 2012 r. wezwał Prezydenta do wydania decyzji, a mimo to nie zapadło ostateczne rozstrzygnięcie sprawy. Jednocześnie zarzucił organowi pozorowanie załatwiania sprawy, o czym świadczy przewlekłość w ich wydawaniu, podając, że w sprawie podziału Prezydent [...] wydał trzy decyzje tj. z dnia [...] września 2010 r. nr [...] (uchylona decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...]), z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] (uchylona decyzją SKO w [...] z dnia [...] października 2011 r. nr [...]) oraz z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] (uchylona decyzją SKO w [...] z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...]). Podnosząc, że skargi na bezczynność nie przynoszą rezultatów, gdyż po skardze wydawana jest szybko decyzja, która następnie jest uchylana i zgodnie z obowiązującym prawem organ nie pozostaje w bezczynności. A w ocenie skarżącego jest to tylko odwlekanie w nieskończoność wydania ostatecznej decyzji.
W odpowiedzi na skargę Prezydent [...] wyjaśnił, że w przedmiotowym postępowaniu dotyczącym podziału nieruchomości [...] wydano szereg decyzji, które na skutek odwołań wnoszonych przez skarżącego i rozpoznaniu ich przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] były uchylane, a sprawa wracała do Prezydenta w celu ponownego jej rozpatrzenia. Wskazał, że decyzja Prezydenta z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] stwierdzająca brak możliwości podziału nieruchomości [...], została uchylona przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...], a następnie nadal nie zgadzając się ze stanowiskiem organu odwoławczego Prezydent [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] ponownie odmówił dokonania przedmiotowego podziału. W ocenie organu fakt, że postępowanie w sprawie podziału toczy się od 3 lat, nie jest wynikiem złej woli czy celowego działania organu, gdyż świadczą o tym bardzo szczegółowe (wnikliwe) i merytoryczne uzasadnienia decyzji wydawanych w sprawie, zatem skarga na przewlekłość postępowania jest bezzasadna.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako: "k.p.a.") na niezałatwienie sprawy przez organ administracji publicznej w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 ustawy lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia, którym to organem jest w sprawie niniejszej Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...].