Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. W., A. W., J. K., O. W., A. W., M. K., M. C., S. U. i G. W. na bezczynność Ministra Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe; 2. zwrócić skarżącym K. W., A. W., J. K., O. W., A. W., M. K., M.C., S. U. i G. W. solidarnie wpis sądowy w wysokości 100 (sto) złotych.
K. W., A. W., J. K., O. W., A. W., M. K., M. C., S. U. i G. W. pismem z 27 października 2017 r. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa (obecnie Minister Inwestycji i Rozwoju) w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji Wojewody [...] z [...] kwietnia 2017 r.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, natomiast w dniu 22 marca 2018 r. nadesłał do Sądu decyzję z [...] marca 2018 r. nr [...], którą rozpatrzył przedmiotowe odwołanie.
Skarżący pismem z 11 kwietnia 2018 r. cofnęli wniesioną skargę i wnieśli o zasądzenie na ich rzecz od organu kosztów postępowania. W uzasadnieniu pisma wskazali, że wobec faktu, że wydanie decyzji przez organ nastąpiło dopiero po wniesieniu skargi, zasadne jest przyznanie skarżącym kosztów postępowania wywołanych postawą organu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę (art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a.).
W rozpoznawanej sprawie pełnomocnik skarżących oświadczył, że cofa skargę. Sąd uznając ww. oświadczenie za skuteczne i niepozostające w sprzeczności z prawem orzekł jak w pkt 1 sentencji postanowienia na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 60 P.p.s.a.
Odnosząc się do wniosku pełnomocnika skarżących o zasądzenie od organu na rzecz skarżących kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego, wskazać należy, że ustawodawca w przypadku cofnięcia skargi przewidział prawną możliwość zwrotu przez sąd (a nie przez organ) uiszczonego wpisu sądowego od skargi, co wynika wprost z regulacji art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a. W tej sytuacji o kosztach postępowania w niniejszej sprawie orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a. (pkt 2 sentencji postanowienia).
Zwrot kosztów postępowania od organu na rzecz skarżących, który w świetle brzmienia art. 201 § 1 P.p.s.a. przysługuje także w razie umorzenia postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3 P.p.s.a., nie może mieć natomiast miejsca na gruncie rozpoznawanej sprawy, ponieważ umorzenie postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3 P.p.s.a. następuje w oparciu o inną podstawę prawną, a mianowicie na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a., a więc wówczas gdy postępowanie z innych przyczyn (aniżeli cofnięcie skargi) stało się bezprzedmiotowe. Z bezprzedmiotowością postępowania z innych przyczyn skutkującą umorzeniem postępowania mamy do czynienia w sytuacji określonej dyspozycją art. 54 § 3 P.p.s.a., czyli wtedy gdy organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono, w zakresie swojej właściwości uwzględni skargę w całości w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania. Uwzględniając skargę, organ zobligowany został do jednoczesnego stwierdzenia, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa. W przedmiotowej sprawie organ wprawdzie decyzją z [...] marca 2018 r. rozpoznał odwołanie od decyzji Wojewody [...] z [...] kwietnia 2017 r., to jednak nie dokonał jakiejkolwiek oceny, czy bezczynność, jakiej się dopuścił miała miejsce bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Nie można zatem uznać, jak oczekuje tego pełnomocnik skarżących, że organ uwzględnił skargę w ramach autokontroli w trybie art. 54 § 3 P.p.s.a. W tej sytuacji brak było podstaw do zasądzenia na rzecz skarżących od organu kosztów postępowania na podstawie art. 201 § 1 w zw. z art. 54 § 3 oraz w zw. z art. 205 § 1 i § 2 P.p.s.a.