Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Chaciński po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. M. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania zażalenia postanawia: odrzucić skargę.
L. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie przez Ministra Inwestycji i Rozwoju postępowania w przedmiocie rozpoznania zażalenia z dnia 27 marca 2017 r. na przewlekłe prowadzenie przez Wojewodę [...] postępowania dotyczącego stanu prawnego nieruchomości, oznaczonych jako działki nr [...] oraz nr [...] (wydzielonej z działki nr [...]), położonych w jednostce ewidencyjnej [...], w obrębie [...], zajętych pod drogę publiczną ul. [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Zgodnie z treścią art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018, poz. 1302 ze zm., powoływana dalej jako Ppsa) sądy administracyjne sprawują kontrolę administracji publicznej w sprawach skarg na przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a tej ustawy tzn. takich, które mogą zakończyć się decyzją administracyjną, postanowieniem wydanym w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącym postępowanie, a także postanowieniem rozstrzygającym sprawę co do istoty, postanowieniem wydanym w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie albo innym aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej, które dotyczą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
W niniejszej sprawie skarżący domaga się rozpoznania skargi na przewlekłe prowadzenie przez Ministra Inwestycji i Rozwoju postępowania dotyczącego rozstrzygnięcia zażalenia na przewlekłe prowadzenie przez Wojewodę [...] postępowania opisanego na wstępie. Wskazane zażalenie zostało złożone w trybie art. 37 § 1 kpa - w brzmieniu obowiązującym na dzień jego złożenia do organu. W obecnym brzmieniu przepisu art. 37 § 1 kpa zażalenie zostało natomiast zastąpione instytucją ponaglenia.
Wskazać należy, że zażalenie złożone w trybie art. 37 § 1 kpa nie podlegało rozstrzygnięciu przez organ w formach przewidzianych w art. 3 § 2 pkt 1- 4a Ppsa,
Sygn. akt I SAB/Wa 408/18 a tym samym do przewlekłego prowadzenia postępowania w rozpatrywaniu tego typu zażalenia nie ma zastosowania sądowa kontrola administracji publicznej. Zauważyć bowiem trzeba, że postanowienie organu administracji publicznej wyższego stopnia wydane na skutek zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie nie kończyło postępowania administracyjnego i nie rozstrzygało sprawy co do istoty. Na postanowienie takie nie służyło również zażalenie. Rozstrzygniecie to nie mieści się zatem w katalogu orzeczeń wymienionych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4a Ppsa.
W myśl przepisu art. 37 kpa (w brzmieniu obowiązującym na dzień złożenia niniejszego zażalenia do organu), na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 tej ustawy, przysługiwało stronie zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia (§1). Organ ten uznając zażalenie za uzasadnione, wyznaczał dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządzał wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszeniu terminów załatwienia sprawy w przyszłości (§ 2). Zatem wniesienie ww. zażalenia było wyłącznie warunkiem formalnym wystąpienia przez stronę ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność organu I instancji, który pozostawał w zwłoce i nie mogło być traktowane jako odrębne i samodzielne postępowanie administracyjne (por. postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 16 listopada 2004 r., sygn. akt II SAGd 715/04 LEX nr 203317). Wniesienie zażalenia powodowało jedynie powstanie uprawnienia do wniesienia skargi na bezczynność lub przewlekłość organu organu I instancji niezależnie od tego, czy organ wyższego stopnia po złożeniu zażalenia podjął jakiekolwiek czynności określone w art. 37 § 2 kpa.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że skarga L. M. na przewlekłe prowadzenie przez Ministra Inwestycji i Rozwoju postępowania w przedmiocie rozpoznania opisanego na wstępie zażalenia na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Wojewodę [...] jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na mocy art. 58 § 1 pkt 6 Ppsa postanowił jak w sentencji.