Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis po rozpoznaniu w dniu 4 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. M. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy postanawia 1. umorzyć postępowanie sądowe; 2. zwrócić z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżącemu J. M. kwotę 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi.
Pismem z dnia 11 czerwca 2015 r. J. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Pismem z dnia 26 sierpnia 2015 r. skarżąca cofnęła skargę w niniejszej sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) powoływana dalej jako: p.p.s.a. "Skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności". Działanie takie wywołuje skutek określony w art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a., zgodnie z którym "Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę", przy czym postanowienie o umorzeniu może zapaść na posiedzeniu niejawnym (art. 161 § 2 p.p.s.a).
Powyższe wskazuje zatem, iż cofnięcie skargi należy uznać za skuteczne jeżeli decyzje lub postanowienia podlegające kontroli sądowoadministracyjnej nie są obciążone wadami kwalifikowanymi uzasadniającymi stwierdzenie ich nieważności, a cofnięcie skargi nie jest ukierunkowane na obejście prawa.
Taka sytuacja w niniejszej sprawie w ocenie Sądu nie zachodzi. Z treści pisma skarżącego z dnia 26 sierpnia 2015 r. wynika, iż wolą skarżącej jest zakończenie postępowania sądowoadministracyjnego poprzez cofnięcie skargi.
Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 i § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia. O zwrocie kosztów orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.