Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Nowicka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Joanna Skiba Asesor WSA Mirosław Gdesz Protokolant Ewa Nieora po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2008 r. sprawy ze skargi A. P. na bezczynność Wójta Gminy K. w przedmiocie nierozpoznania wniosku o przyznanie zaliczki alimentacyjnej postanawia: odrzucić skargę.
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie A. P. wniosła skargę na bezczynność Wójta Gminy K. w sprawie wydania decyzji o ustaleniu prawa do zaliczki alimentacyjnej. Skarżąca wyjaśniła, że na przełomie listopada i grudnia 2006 r. wystąpiła ze stosownym wnioskiem do Ośrodka Pomocy Społecznej w K., jednakże do dnia sporządzenia skargi tj. do dnia 27 marca 2008 r. nie otrzymała w tej sprawie żadnej decyzji.
W odpowiedzi na skargę, uzupełnionej pismem z dnia 23 kwietnia 2008 r. Wójt Gminy K. poinformował, że skarżąca, przedstawiając swoją sytuację rodzinną, zgłaszała się do Ośrodka Pomocy Społecznej w K. o udzielenie informacji, jakie dokumenty należy złożyć w celu otrzymania zaliczki alimentacyjnej. Po uzyskaniu stosownych informacji, nie złożyła jednak w tej sprawie wniosku ani wymaganych dokumentów.
W pismach procesowych skarżąca zakwestionowała powyższy pogląd organu i podniosła, że złożyła do Ośrodka Pomocy Społecznej komplet dokumentów wśród których znajdował się również wniosek o wszczęcie postępowania. Dokumenty te Ośrodek przesłał do Sądu Okręgowego w O., które Sąd następnie zwrócił do Ośrodka. Skarżąca złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kserokopię pisma Prezesa Sądu Okręgowego w O. z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...], z którego treści wynika, że wniosek A. P. o ustalenie prawa do zaliczki alimentacyjnej został w dniu 8 grudnia 2006 r. przesłany wraz z załącznikami do Sądu Okręgowego w O. przez Ośrodek Pomocy Społecznej Dział Świadczeń Rodzinnych w K.
Następnie zaś Sąd zwrócił całość dokumentów do Ośrodka przy piśmie z dnia 12 grudnia 2006 r., których odbiór Ośrodek pokwitował z datą 14 grudnia 2006 r.
Do Sądu wpłynęło również pismo z dnia 22 kwietnia 2008 r. nr ZII/412/25/2008/TOK Rzecznika Praw Dziecka, w którym poinformowano Sąd o fakcie, iż Rzecznik Praw Dziecka prowadzi sprawę dzieci A. P. i sprawa ta - z uwagi na aspekt międzynarodowy - jest sprawą skomplikowaną. Jednocześnie w w/w piśmie Rzecznik wyraził pogląd, że ponieważ - zgodnie z art. 61§ 3 k.p.a. datą wszczęcia postępowania na żądanie strony jest dzień doręczenia żądania organowi to jeśli okazałoby się, iż wniosek A. P. nie został formalnie zarejestrowany w urzędzie, na skutek błędu urzędników, to za datę złożenia wniosku może być uznana data wysłania pism z Ośrodka do Sądu w O.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W świetle treści pisma Prezesa Sądu Okręgowego w O. z dnia [...] kwietnia 2008 r., oraz kserokopii dowodu doręczenia jego wraz załącznikami Ośrodkowi Pomocy Społecznej w K. z dniem 14 grudnia 2006 r., nie budzi wątpliwości, że A. P. wystąpiła do organu z wnioskiem o ustalenie prawa do zaliczki alimentacyjnej. Wniosek ten winien zatem być przez organ zarejestrowany i po przeprowadzeniu stosownego postępowania wyjaśniającego, rozpoznany.
Przedmiotowa sprawa dotyczyła zresztą tego ostatniego aspektu, bowiem skarżąca zarzuciła organowi, iż do chwili obecnej nie zostało wydane w niniejszej sprawie rozstrzygnięcie.
Zwrócić trzeba jednak uwagę, że wniesienie skargi na bezczynność organu do sądu administracyjnego musi poprzedzać wyczerpanie przez stronę środków zaskarżenia jakie przysługiwały jej postępowaniu administracyjnym. Dopiero dopełnienie tej procedury, otwiera stronie drogę do sądu ( art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądem administracyjnym - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ).
W przypadku skargi na bezczynność organu, skarga tak powinna być poprzedzona złożeniem przez stronę - w postępowaniu administracyjnym - zażalenia na podstawie art. 37 § 1 k.p.a., który stanowi, że na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 k.p.a. służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia.
Ponieważ w przedmiotowej sprawie A. P. - przed wniesieniem skargi na bezczynność Wójta Gminy K. - nie wniosła w/w zażalenia, uniemożliwiało to Sadowi merytoryczne rozpoznanie skargi, a powodowało, że skargę - z przyczyn formalnych - należało uznać za niedopuszczalną, co w rezultacie skutkowało jej odrzuceniem - na zasadzie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi .