Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka - Płaczkowska Sędziowie WSA Emilia Lewandowska WSA Joanna Skiba (spr.) Protokolant Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2008 r. sprawy ze skargi J. S. na bezczynność Burmistrza Miasta S. w przedmiocie wniosków o przyznanie zasiłków celowych postanawia: odrzucić skargę.
J. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę z dnia 5 marca 2008 r. na bezczynność Burmistrza Miasta S. w przedmiocie rozpoznania wniosków o przyznanie zasiłków celowych.
Odpowiadając na skargę Burmistrz Miasta S. wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Stosownie do art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. zwanej dalej ppsa), skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przewidziany w ustawie.
Zgodnie z treścią art. 37 § 1 kpa na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa lub ustalonym w art. 36 kpa stronie przysługuje prawo do złożenia zażalenia do organu wyższego stopnia.
Wyczerpanie przez stronę trybu zażaleniowego określonego w art. 37 kpa warunkuje wniesienie do sądu skargi na bezczynność organu. Zgodnie z powyższym przed złożeniem skargi do sądu administracyjnego J. S. powinna była złożyć zażalenie do organu administracji wyższego stopnia na bezczynność Burmistrza Miasta S. w przedmiocie rozpoznania wniosków o przyznanie zasiłków celowych.
Z akt sprawy nie wynika, żeby skarżąca złożyła zażalenie o którym mowa w powyższym przepisie, a więc nie wyczerpała środków zaskarżenia o jakich mowa w treści przepisu art. 52 § 1 i 2 ppsa.
Skoro skarżąca przed wniesieniem skargi do Sądu nie wyczerpała środków przewidzianych w powyższym przepisie, to - jako niedopuszczalna - podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 powołanej wyżej ustawy.
Z powyższych względów Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.