Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas po rozpoznaniu w dniu 7 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W.K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi W.K. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie wniosku o wznowienie postępowania postanawia: 1. przyznać prawo pomocy przez ustanowienie adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w Warszawie; 2. odmówić przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie.
W dniu 4 maja 2015 r. (data wpływu do organu - k. 2 akt sprawy o sygn. I SA/Wa 913/15) W.K. wniósł do Sądu skargę na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania. W piśmie z dnia 19 czerwca 2016 r. skarżący sprecyzował, że skarga dotyczy również przewlekłego prowadzenia postępowania przez Ministra w przedmiocie wniosku o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Ministra z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...].
W piśmie z dnia 1 kwietnia 2016 r. skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
W nadesłanym formularzu PPF wnioskodawca wskazał, że nie posiada środków pozwalających mu na udział w postępowaniu sądowym. Z wniosku wynika, że skarżący prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Wnioskodawca zaznaczył, że obecnie jest osobą bezdomną oraz że nie korzysta ze świadczeń z pomocy społecznej. Utrzymuje się ze świadczenia emerytalno-rentowego w wysokości [...] zł (netto). Skarżący jest osobą w podeszłym wieku (81 lat), z licznymi schorzeniami.
Zarządzeniem z dnia 31 maja 2016 r. wnioskodawca w związku z tym, że oświadczenie zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy zostało uznane za niewystarczające do oceny jego aktualnego stanu majątkowego i możliwości płatniczych, został zobowiązany do uzupełnienia złożonego wniosku, stosownie do art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), powoływanej dalej jako "p.p.s.a.", w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania, pod rygorem niewykazania przesłanek przyznania prawa pomocy, poprzez przedstawienie: informacji na temat miejsca aktualnego zamieszkania (przebywania) w świetle uznawania siebie za osobę bezdomną. W przypadku przebywania u rodziny lub znajomych - przestawienie oświadczenia tych osób potwierdzającego zamieszkiwanie skarżącego w tym miejscu, w przypadku podmiotów instytucjonalnych - odpowiednich zaświadczeń; oświadczenia o ponoszonych kosztach utrzymania; informacji o sposobie odbioru świadczenia emerytalno-rentowego wraz z przedstawieniem kopii dokumentu potwierdzającego tę okoliczność, oświadczenia odnośnie do posiadania rachunku bankowego, a także oświadczenia o przysługiwaniu skarżącemu na zasadach wspólności małżeńskiej praw majątkowych do lokalu mieszkalnego.
Odpowiadając na powyższe wezwanie, wnioskodawca przedstawił oświadczenia córki i żony, z których wynika, że mieszkanie skarżącego w wyniku pożaru zostało zniszczone, co spowodowało, że skarżący epizodycznie zamieszkiwał u córki. Pomiędzy skarżącym a jego żoną istnieć ma separacja faktyczna. Przedstawione przez wnioskodawcę zaświadczenie z ZUS wskazuje, że otrzymuje on świadczenie w wysokości wcześniej przez siebie określonej.
Postanowieniem z dnia 22 lipca 2016 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przyznał prawo pomocy przez ustanowienie adwokata oraz odmówił przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W uzasadnieniu referendarz wskazał, że przy ocenie zdolności skarżącego do ponoszenia kosztów postępowania uwzględnić należało uzyskiwany przez niego dochód ze świadczeń emerytalno-rentowych, przekraczający nieznaczenie kwotę [....] zł. Wskazany dochód referendarz ocenił jako niewystarczający do poniesienia we własnym zakresie kosztów ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika. Wskazanej oceny w ocenie referendarza nie można jednak odnieść do wymaganych kosztów sądowych. Referendarz wskazał, że w niniejszej sprawie skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w wysokości 100 zł i taki poziom obciążenia finansowego należy uznać za możliwy do poniesienia przez skarżącego bez narażenia go na ryzyko zaistnienia uszczerbku dla jego utrzymania. Jednocześnie zaznaczył, ze inne ewentualne przyszłe koszty sądowe w sprawie nie przekraczają jednorazowo powyżej wskazanego poziomu, dlatego ustaleniu dotyczącemu możliwości uiszczenia przez skarżącego wpisu od skargi nadać należało uogólnione znaczenie prowadzące do oddalenia sformułowanego we wniosku żądania przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie skarżącego od kosztów sądowych.