Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu - Barbara Koźlik po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi B. G. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy T. w przedmiocie zaniechania wydania decyzji ustalających wysokość zobowiązań podatkowych w latach 1995-1997 w podatku od nieruchomości postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy w całości.
Skarżąca, po złożeniu zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej, wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata uzasadniając, że nie posiada żadnego majątku. Wskazała, ze utrzymuje się jedynie z emerytury w kwocie 850 zł, natomiast córka pobiera 400 zł renty socjalnej i 144 zł zasiłku pielęgnacyjnego, z czego na leki miesięcznie wydaje 250 zł.
W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach strona wskazała, że ma na utrzymaniu córkę, która jest inwalidą II grupy. Posiada dom jednorodzinny, który nie przynosi dochodów - służy do potrzeb mieszkalnych syna i jego rodziny. Wnioskodawczyni podkreśliła, że jej sytuacja jest bardzo ciężka z uwagi na chorobę córki, jej trwałe inwalidztwo oraz koszty bieżącego leczenia.
Na wezwanie Sądu do przedłożenia dodatkowych dokumentów dotyczących stanu finansowego i majątkowego, skarżąca poinformowała, że przebywa obecnie w szpitalu. Jednocześnie wniosła o dopuszczenie m. in. wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata i pełnomocnictwa upoważniającego adwokata Z. K. Ś. do prowadzenia we wszystkich instancjach sprawy w postępowaniu z zażalenia na postanowienie wskazane na wstępie. Dodatkowo strona oświadczyła, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym ani doradcą podatkowym. Podała, że zamieszkuje w mieszkaniu kwaterunkowym o powierzchni 42,5 m2, wymagającym zainstalowania centralnego ogrzewania i położenia podłogi we wszystkich pomieszczeniach. Jej córka nie posiada innego mieszkania, nie pracuje i wymaga opieki. Powtórzyła też informacje udzielone na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Zgodnie z art. 245 § 2 i art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w skrócie p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata, czyli w zakresie całkowitym, może być przyznane osobie fizycznej, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Zdaniem Sądu, który wziął pod uwagę nie tylko okoliczności faktyczne przedstawione przez wnioskodawczynię, ale również całość akt niniejszej sprawy, skarżąca nie wykazała, że nie jest w stanie ponieść kosztów procesu związanych ze swym udziałem w sprawie. W istocie jej sytuacja finansowa i majątkowa jest trudna, niemniej jednak wskazać trzeba, że na obecnym etapie postępowania zobligowana była do uiszczenia kwoty 100 zł tytułem wpisu od zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej, którą opłaciła przed złożeniem wniosku o przyznanie prawa pomocy. Stąd można wywieść, że ma możliwość poczynić rezerwy na opłacenie przyszłych ewentualnych kosztów sądowych, których wysokość, ze względu na przedmiot sprawy (bezczynność organu administracji publicznej) będzie ustalana w minimalnej kwocie 100 zł. Sąd nie może natomiast zwolnić strony skarżącej od ponoszenia kosztów sądowych, które już zostały uiszczone.
Odnosząc się do części wniosku o ustanowienie adwokata, należy tutaj przytoczyć regulację zawartą w art. 246 § 3 p.p.s.a., w myśl którego adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego można ustanowić dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Skarżąca wprawdzie oświadczyła, ze nie pozostaje w żadnym stosunku prawnym z profesjonalnym pełnomocnikiem, jednakże z akt sprawy wynika co innego. Zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej, które - zgodnie z art. 194 § 4 p.p.s.a. - może sporządzić tylko profesjonalny pełnomocnik, zostało bowiem podpisane przez adwokata, który następnie złożył pełnomocnictwo do prowadzenia we wszystkich instancjach sprawy w postępowaniu z tego zażalenia. Wnioskodawczyni zatem pozostaje w stosunku pełnomocnictwa z adwokatem, co uzasadniało odmowę przyznania prawa pomocy również i w tym zakresie.
W związku z powyższym, na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.