Wrocław, dnia 01 października 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska po rozpoznaniu w dniu 01 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku P. O. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych na bezczynność Dyrektora Izby Skarbowej we W. w przedmiocie zwrotu nadpłaty z tytułu podatku dochodowego za lata 2008-2009 oraz w zakresie wydania zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Wnioskiem z dnia 04 czerwca 2012 r. P. O. (dalej: skarżący) wystąpił o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
We wniesionym w dniu 18 czerwca 2012 r. formularzu PPF skarżący podał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego W.-S. we W. prowadzi przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, na kwotę łącznie 400.000 zł. W tym celu organ egzekucyjny zajął skarżącemu wszystkie posiadane przez niego nieruchomości i ruchomości.
Następnie wskazał, że jest właścicielem mieszkania o powierzchni 100 m2 oraz nieruchomości gruntowej. Oświadczył, że nie posiada oszczędności, ani żadnych przedmiotów o wartość przekraczającej 3000 euro.
Obecnie gospodarstwo domowe prowadzi samotnie.
Odnośnie swoich dochodów podał, że w okresie od stycznia do maja 2012 r. odnotował stratę w wysokości 36.240 zł.
Postanowieniem z dnia 16 lipca 2012 r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy.
W sprzeciwie z dnia 06 sierpnia 2012 r. skarżący podał, że w dalszym ciągu toczy się przeciwko jemu postępowanie egzekucyjne na kwotę 600.000 zł, tytułem podatku od towarów i usług łącznie za lata 2010-2011. Organ egzekucyjny dążąc do wyegzekwowania należnej kwoty, zabezpieczył swoje roszczenia na rachunkach bankowych skarżącego, dokonując również ustanowienia hipoteki przymusowej na jego nieruchomościach. Co w konsekwencji oznacza brak możliwości prowadzenia przez niego działalności gospodarczej i pozbawia jakichkolwiek środków finansowych.
Zarządzeniem sędziego z dnia 10 sierpnia 2012 r. skarżący został wezwany do przedstawienia dodatkowych informacji i dokumentów w terminie siedmiu dni.
Odpis tego zarządzenia doręczono mu w dniu 22 sierpnia 2012 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy nie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie należy zaznaczyć, że stosownie do art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity z 2012 r. Dz. U. poz. 270 - dalej: p.p.s.a.) po skutecznym wniesieniu sprzeciwu, postanowienie referendarza sądowego w sprawie prawa pomocy traci moc, a sprawa zostaje rozpoznana przez sąd.
Przechodząc do oceny samego wniosku, wymaga wskazania, że podstawą do żądania przez skarżącego prawa pomocy jest art. 245 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którym prawo to może przyznane w zakresie częściowym i całkowitym.
Prawo pomocy w zakresie częściowym, w takim bowiem zakresie występuje o nie skarżący, obejmuje między innymi zwolnienie od kosztów sądowych lub ich części (art. 245 § 3 p.p.s.a.).
Przesłanki przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym zostały określone w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., w myśl którego osoba fizyczna może je otrzymać, jeżeli wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania przed sądem administracyjnym, bez uszczerbku dla utrzymania koniecznego siebie i rodziny.
Z powyższego wynika, że ciężar udowodnienia złej sytuacji finansowej spoczywa na osobie fizycznej, ubiegającej się o prawo pomocy, a nie sądu orzekającego w sprawie. Tym samym brak dowodów na poparcie wniosku tej osoby będzie równoznaczny z odmową przyznania tego prawa.