Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Małgorzata Wolf-Kalamala po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej wniosku B. M. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie skargi kasacyjnej B. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 29 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Lu 306/13 w sprawie ze skargi B. M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 7 lutego 2013 r. nr ... w przedmiocie kary porządkowej. postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Wyrokiem z dnia 29 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 306/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę B. M. na postanowienie SKO w L. utrzymujące w mocy postanowienie Wójta Gminy T. w przedmiocie nałożenia kary porządkowej w kwocie 2.700 zł.
Na powyższe orzeczenie B. M. złożył skargę kasacyjną, w której zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania postanowienia organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, że od dwóch lat nie prowadzi żadnej działalności i nie uzyskuje dochodów. Nie ma także oszczędności, gdyż te przeznaczył na długotrwałe leczenie. Wskazał, że wyegzekwowanie orzeczonej przez organ kary jest dla niego i jego rodziny poważnym problemem, pogarszającym i tak już trudną sytuację finansową.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej jako "Ppsa", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, jednakże zgodnie z § 3 - sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest zatem wykazanie przez stronę, że istnieje prawdopodobieństwo, iż jedna z wymienionych przesłanek może się ziścić.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego argumentacja skarżącego okazała się niewystarczająca dla zastosowania instytucji ochrony tymczasowej, o której mowa w art. 61 § 3 Ppsa. Obowiązek uregulowania należności w każdym przypadku, niezależnie od zamożności podatnika, łączy się bowiem z obniżeniem jego dochodu, co może niewątpliwie pogorszyć jego sytuację finansową, ale nie oznacza to jednak automatycznie powstania szkody i to znacznych rozmiarów lub trudnych do odwrócenia skutków. Te przesłanki mają bowiem swe następstwo jeżeli powstała szkoda nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot wyegzekwowanego świadczenia, nie będzie możliwe przywrócenie wcześniejszego stanu rzeczy lub przywrócenie do stanu poprzedniego będzie możliwe, ale po długim czasie oraz przy dużych nakładach. W rozpoznawanej sprawie skarżący, oprócz ogólnikowego stwierdzenia, że jego sytuacja finansowa ulegnie pogorszeniu, nie wskazał zatem żadnych konkretnych zagrożeń, wynikających z wyegzekwowania kwoty 2.700 zł, które można by potraktować w kategorii znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
Z tych względów, na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 193 Ppsa, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.