Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Winiarski po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 207/15 w zakresie dopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za listopad 2012 r. postanawia: odrzucić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 grudnia 2015 r. w sprawie ze skargi A.B. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 listopada 2014 r. w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za listopad 2012 r.
Od powyższego postanowienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną wniosła skarżąca reprezentowana przez doradcę podatkowego S. W. wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku.
W odpowiedzi na skargę pełnomocnik Ministra Pracy i Polityki Społecznej wniósł o odrzucenie skargi kasacyjnej jako niedopuszczalnej, względnie o oddalenie jej w całości oraz zasądzenie na rzecz organu administracji kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna z uwagi na sporządzenie jej przez nieuprawnioną osobę.
Zgodnie z art. 35 § 1 p.p.s.a. pełnomocnikiem strony w postępowaniu przed sądem administracyjnym może być adwokat lub radca prawny, a także inne osoby, jeżeli przewidują to przepisy szczególne. Do takich przepisów należy art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 86 z późn. zm.) uprawniający doradcę podatkowego do występowania w charakterze pełnomocnika w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji administracyjnych w sprawach dotyczących obowiązków podatkowych. W nawiązaniu do tego unormowania w art. 175 § 3 pkt 1 p.p.s.a. przyznano doradcy podatkowemu uprawnienie do sporządzenia skargi kasacyjnej "w sprawach obowiązków podatkowych".
W rozumieniu art. 4 i art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych, nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach, dotyczących m.in. podatków i powstania obowiązku podatkowego.
Uprawnienia doradcy podatkowego nie stwarzają możliwości udzielenia mu pełnomocnictwa do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej ani do występowania w imieniu strony przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie innej aniżeli z zakresu obowiązku podatkowego.
Rozpoznawana sprawa nie dotyczy obowiązku podatkowego, lecz umorzenia wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Natomiast ustawa z 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie jest ustawą podatkową. Odesłanie z art. 49 ust. 1 cytowanej ustawy, który stanowi, że do wpłat na rzecz PFRON stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej nie byłoby potrzebne, gdyby wpłaty stanowiły podatek. Skoro wpłaty na rzecz PFRON nie stanowią podatku w rozumieniu art. 6 O.p., to zawisła przed sądem administracyjnym sprawa dotycząca tych wpłat, nie może być identyfikowana ze sprawą z zakresu obowiązków podatkowych, o której mowa w art. 175 § 3 pkt 1 p.p.s.a. (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 maja 2014r. sygn. akt II FSK 1395/12). Z powyższych względów pełnomocnictwo udzielone doradcy podatkowemu S.W. do sporządzenia skargi kasacyjnej należy uznać za bezskuteczne, ponieważ niniejsza sprawa nie dotyczy obowiązków podatkowych. Złożenie skargi kasacyjnej przez doradcę podatkowego w sprawach innych niż określone w art. 175 § 3 pkt 1 p.p.s.a. jest brakiem, który nie podlega uzupełnieniu w trybie art. 49 § 1 w zw. z art. 176 p.p.s.a. W związku z tym skarga kasacyjna podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 178 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.