Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 13 czerwca 2013 r., sygn. akt I SAB/Lu 9/12 w przedmiocie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi M. S. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie postanawia oddalić zażalenie.
Zarządzeniem z dnia 7 lutego 2013 r. M. S. (dalej: skarżący), wezwany został do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia na postanowienie z dnia 4 stycznia 2013 r. w kwocie 100 zł. Skarżący na powyższe zarządzenie złożył zażalenie i wniósł o jego uchylenie. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 10 kwietnia 2013 r. oddalił zażalenie skarżącego. W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z 19 kwietnia 2013 r. skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu od zażalenia w kwocie 100 zł zgodnie ze wcześniejszym zarządzeniem z dnia 7 lutego 2013 r. Wezwanie zawierało pouczenie, że opłatę należy uiścić w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia zażalenia. Przedmiotowe wezwanie doręczone zostało skarżącemu w dniu 7 maja 2013 r., lecz pozostało bezskuteczne. Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie (dalej: WSA) postanowieniem z dnia 13 czerwca 2013 r., sygn. akt: I SAB/Lu 9/12 odrzucił zażalenie podnosząc, iż w rozpoznawanej sprawie skarżący pomimo prawidłowego wezwania nie uiścił należnej opłaty zgodnie z pouczeniem. Podstawą prawną powyższego orzeczenia Sądu I instancji był art. 220 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270, określanej dalej: p.p.s.a.) oraz § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 221, poz. 2193 ze zm., dalej jako rozporządzenie). Na powyższe postanowienie WSA skarżący wniósł zażalenie, wnosząc o jego uchylenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw, dlatego podlega oddaleniu. Stosownie do art. 230 § 1 p.p.s.a. od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji, pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Wpis stosunkowy pobiera się w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne, a w innych sprawach pobiera się wpis stały (art. 231 p.p.s.a.). Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia, wpis stały bez względu na przedmiot zaskarżonego aktu lub czynności w sprawach zażaleń na postanowienia wojewódzkich sądów administracyjnych wynosi 100 zł. Jak słusznie wywodził WSA w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, zgodnie z przepisem art. 220 § 1 p.p.s.a., sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona opłata. Zażalenie wniesione w niniejszej sprawie podlega opłacie sądowej, którą strona na wezwanie sądu winna była uiścić. Jak wynika z akt sprawy skarżący został prawidłowo wezwany do uiszczenia wpisu od zażalenia terminie 7 dni. Ponieważ pomimo upływu zakreślonego terminu skarżący nie wykonał zobowiązania, zasadnie zażalenie zostało odrzucone. Skarżący w swoim zażaleniu nie przedstawili żadnych argumentów kwestionujących prawidłowość ustalonego wpisu od skargi, stwierdzając jedynie: "Nie rozumiem czego władze Sądowe oczekują, gdyby zależało na opłacie to najprościej potrącić kwotę z należności za zajętą na drogę działkę (...)" . Podnoszone argumenty nie mogą odnieść pożądanego przez stronę skutku w postaci uchylenia zaskarżonego postanowienia. W tym miejscu należy wskazać na kasacyjny charakter postępowania zażaleniowego. Przedmiotem kontroli instancyjnej dokonywanej w postępowaniu zażaleniowym przez Naczelny Sąd Administracyjny jest zgodność z prawem orzeczeń wydawanych przez wojewódzkie sądy administracyjne. Co do zasady, Naczelny Sąd Administracyjny nie rozpoznaje ponownie sprawy merytorycznie, a jedynie bada, czy przy wydaniu zaskarżonego orzeczenia nie doszło do naruszenia przepisów obowiązującego prawa. Przedmiotem rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego w postępowaniu zażaleniowym nie jest więc istota sprawy wpadkowej, a jedynie ocena legalności postępowania przed sądem pierwszej instancji. W niniejszej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż zaskarżone postanowienie sądu pierwszej instancji odpowiada prawu. W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.