Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Rypina, , , po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia P. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 850/16 w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi P. K. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie skargi na czynności egzekucyjne postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 26 marca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 850/16) odrzucił skargę kasacyjną P. K. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 2015 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania.
Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że wyrokiem z dnia 8 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 850/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę podatnika na postanowienie Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 2015 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania. Od powyższego wyroku skarżący złożył skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 28 września 2017 r. WSA utrzymał w mocy zarządzenie referendarza sądowego o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku skarżącego o prawo pomocy. Następnie zarządzeniem z dnia 18 grudnia 2017 r. wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej w kwocie 100 zł. Jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wezwanie zostało doręczone w dniu 10 stycznia 2017 r. natomiast skarżący nie uiścił żądanego wpisu. Dlatego postanowieniem z dnia 26 marca 2018 r. Sąd Wojewódzki, na podstawie art. 178 i art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 2017, poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.), odrzucił skargę kasacyjną.
Na powyższe postanowienie podatnik wniósł zażalenie, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji oraz zasądzenie od organu kosztów postępowania według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest uzasadnione.
Prawidłowo Sąd pierwszej instancji przypomniał, że stosownie do art. 230 § 1 i § 2 p.p.s.a., od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Wysokość wpisów sądowych w sprawach rozpatrywanych przed sądami administracyjnymi została uregulowana rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 221, poz. 2193). Zgodnie z § 3 tego rozporządzenia wpis od skargi kasacyjnej wynosi połowę wpisu od skargi, nie mniej jednak niż 100 zł natomiast § 2 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia stanowi, że wpis stały bez względu na przedmiot zaskarżonego aktu lub czynności wynosi w sprawach na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, egzekucyjnym i zabezpieczającym 100 zł.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że z akt sprawy nie wynika, że strona była zwolniona od kosztów sądowych dlatego zasadnym było skierowanie do niej zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia kwoty 100 zł pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej. Podatnik nie zastosował się do wezwania i nie uiścił przedmiotowego wpisu. Przesyłka zawierająca wezwanie Sądu do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej została doręczona pełnomocnikowi skarżącego w dniu 10 stycznia 2017 r. Zatem siedmiodniowy termin do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej upłynął w dniu 17 stycznia 2017 r. Pomimo upływu zakreślonego w wezwaniu terminu nie opłacono skargi kasacyjnej.
W zażaleniu skarżący zarzuca, że wezwanie go do uiszczenia wpisu było wadliwe pod względem formalnym. Nie wyjaśnia jednak, na czym ‒ w jego przekonaniu ‒ wadliwość ta polegała. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że pismo z 18 grudnia 2017 r., wzywające skarżącego do wykonania prawomocnego zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z 21 czerwca 2017 r., było sformułowane prawidłowo, nie zawierało ani uchybień materialnych, ani formalnych; zostało również prawidłowo doręczone w dniu 10 stycznia 2017 r., zatem termin rozpoczął swój bieg następnego dnia po dniu doręczenia wezwania.
Skoro skarżący nie uczynił zadość prawomocnemu zarządzeniu Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie i nie uzupełnił braków fiskalnych skargi kasacyjnej, jej odrzucenie było zasadne.
W świetle powyższy twierdzeń Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 p.p.s.a. w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. i art. 198 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.