Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Jacek Brolik po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia T. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 109/16 w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 marca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 109/16 w sprawie ze skargi T. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2018 r. w sprawie ze skargi kasacyjnej T. K. (skarżący) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 marca 2017 r. o sygn. akt III SA/Wa 109/16 w sprawie ze skargi T. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 listopada 2015 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 178 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.") odrzucił skargę kasacyjną.
W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że pismem z dnia 30 czerwca 2017 r., Skarżący, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, wniósł skargę kasacyjną na powyższy wyrok WSA w Warszawie. W wykonaniu zarządzenia z dnia 16 marca 2018 r. wezwano pełnomocnika Skarżącego do usunięcia braków formalnych skargi kasacyjnej w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi przez nadesłanie oryginału lub uwierzytelnionego odpisu pełnomocnictwa procesowego obejmującego swym zakresem umocowanie do reprezentowania Skarżącego przed Naczelnym Sądem Administracyjnym lub przed sądami administracyjnymi. Jednocześnie poinformowano pełnomocnika, że znajdujące się w aktach sądowych pełnomocnictwo zawiera jedynie umocowanie do występowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 109/16. Wezwanie doręczono pełnomocnikowi Skarżącego w dniu 28 marca 2018 r. W dniu 11 kwietnia 2018 r. (data stempla biura podawczego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie) Naczelny Sąd Administracyjny przekazał pismo pełnomocnika Skarżącego z dnia 29 marca 2018 r. z załączonym oryginałem pełnomocnictwa do reprezentowania Skarżącego przed NSA.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazując na treść art. 178 p.p.s.a. w zw. z art. 177 § 1 tej ustawy wyjaśnił, że również uzupełnienie braków formalnych skargi kasacyjnej winno nastąpić za pośrednictwem sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie. Wniesienie skargi kasacyjnej oznacza bowiem wniesienie tego środka procesowego w sposób kompletny wraz z uzupełnieniem jego ewentualnych braków formalnych. Skierowanie przesyłki do sądu niewłaściwego, tj. w rozpoznawanej sprawie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie wywołało skutków związanych z wykonaniem zarządzenia, lecz spowodowało konieczność jej przekazania do sądu właściwego. W takiej sytuacji za datę złożenia pisma należało uznać dzień przekazania przesyłki do sądu właściwego, tj. 11 kwietnia 2017 r. Tymczasem termin do uzupełnienia braków skargi kasacyjnej upływał z dniem 4 kwietnia 2018 r. Uzupełnienie braku formalnego skargi kasacyjnej obligowało Sąd do zastosowanie w sprawie art. 178 p.p.s.a.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik Skarżącego wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia, rozpoznanie sprawy bez wyznaczania rozprawy. Postanowieniu zarzucił naruszenie: art. 178 p.p.s.a. poprzez bezpodstawne zastosowanie, a w efekcie nieuzasadnione przyjęcie, że strona nie przedłożyła do akt sprawy pełnomocnictwa uprawniającego do reprezentacji strony; art. 39 p.p.s.a. poprzez przyjęcie, że udzielone w sprawie pełnomocnictwo nie uprawniało do złożenia skargi kasacyjnej; art. 83 § 3 p.p.s.a. poprzez przyjęcie, że oddanie pisma z pełnomocnictwem w polskiej placówce operatora publicznego nie było równoznaczne z wniesieniem go do sądu.