Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Grzegorz Borkowski, , , po rozpoznaniu w dniu 14 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia J.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 586/09 odrzucające skargę kasacyjną w sprawie ze skargi J.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 24 kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych za 2005 r. postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił skargę kasacyjną J.K. Sąd uznał, że skarga nie została opłacona we wskazanym w wezwaniu terminie.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący wskazał na naruszenie przez Sąd art. 219 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej ppsa), wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu podkreślił, że Sąd dokonał niedopuszczalnej nadinterpretacji prawa. W ocenie wnoszącego skargę kasacyjną opłata została wniesiona w terminie, co potwierdza kserokopia potwierdzenia dokonania wpłaty (k. 98 akt sądowych). Skarżący nie może ponosić negatywnych skutków złej organizacji i opieszałości banków.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 220 § 3 ppsa skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd.
W okolicznościach niniejszej sprawy skarżący zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej w terminie 7 dni pod rygorem jej odrzucenia. Zarządzenie to doręczono pełnomocnikowi skarżącego w dniu 20 stycznia 2010 r. Jak wynika z akt sprawy, skarżący w dniu 27 stycznia 2010 r. dokonał wpłaty wskazanego wpisu sądowego za pośrednictwem M., z tym że faktyczny wpływ na rachunek bankowy Sądu nastąpił w dniu 29 stycznia 2010 r., a zatem z uchybieniem terminu, który upłynął dniu 27 stycznia 2010 r.
Zgodnie z art. 219 § 1 ppsa opłatę sądową należy uiścić przy wniesieniu do sądu pisma podlegającego opłacie, a na podstawie art. 219 § 2 ppsa, opłatę sądową uiszcza się gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy właściwego sądu. Z ugruntowanego orzecznictwa wynika, że wpłacenie przekazem pieniężnym opłaty sądowej w urzędzie pocztowym lub w banku na konto właściwego sądu w innym banku jest równoznaczne pod względem czasowym z bezpośrednią wpłatą gotówkową do kasy tego sądu lub do banku prowadzącego rachunek bankowy sądu.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sąd pierwszej instancji prawidłowo orzekł o odrzuceniu skargi kasacyjnej z uwagi na nieuzupełnienie jej braków w terminie. Podjęte przez Sąd wojewódzki czynności wyjaśniające pozwalają stwierdzić, że M. nie jest podmiotem uprawnionym, na podstawie stosownej umowy powierzenia zawartej z bankiem, do wykonywania pośrednictwa w czynnościach bankowych. Stosownie do treści notatki służbowej (k.104 akt sądowych) ustalono, że M. jest samodzielną agencją brokerską. W jego siedzibie można dokonać wpłaty bądź przelewu, ale operacje kasowe nie są podstawową formą działalności podmiotu. M. nie jest też filią ani agencją innego banku.
Posłużenie się pośrednikiem, którym jest agencja brokerska następuje na ryzyko i odpowiedzialność strony zobowiązanej do dokonania wpłaty na rachunek sądu i stronę obciążają ewentualne uchybienia pośrednika w bezzwłocznym przekazaniu powierzonych mu środków finansowych. Dniem dokonania opłaty sądowej, uiszczanej za pośrednictwem podmiotu niebędącego bankiem i w wykonaniu umowy z tym podmiotem, nie jest dzień powierzenia temu podmiotowi funduszy niezbędnych do uiszczenia opłaty sądowej. W takiej sytuacji decydujące znaczenie ma data uznania rachunku bankowego prowadzonego przez bank dla właściwego sądu. W orzecznictwie sądów administracyjnych podobnie przyjęto, że posłużenie się w dokonywaniu wpłaty pośrednikiem, jakim jest agencja finansowa (brokerska), następuje na wyłączne ryzyko strony, która została zobowiązana do uiszczenia opłaty sądowej. W takim stanie rzeczy dokonane przez pośrednika czynności oraz powstałe uchybienia obciążają stronę, która korzystała z tego pośrednictwa.
Mając powyższe na uwadze, wobec nie stwierdzenia aby Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi naruszył prawo w zaskarżonym postanowienia, należało zażalenie oddalić, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ppsa.