Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Zbigniew Kmieciak po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia Ministra Rozwoju i Finansów (organ upoważniony: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy) na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 17 października 2016 r. sygn. akt I SA/Bd 708/16 w przedmiocie właściwości sądu w sprawie ze skargi M.P. na interpretację indywidualną Ministra Finansów (organ upoważniony: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy) z dnia 7 czerwca 2016 r. nr ITPB4/4511-252/16/KW w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia oddalić zażalenie.
Pismem z 18 sierpnia 2016 r. M.P. wniósł za pośrednictwem Ministra Finansów, działającego przez organ upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 7 czerwca 2016 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, w następstwie rozpatrzenia wspólnego wniosku o interpretację.
Minister Finansów przekazał powyższą skargę wraz z odpowiedzią Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy postanowieniem z 17 października 2016 r. stwierdził swoją niewłaściwość i sprawę przekazał zgodnie z właściwością miejscową Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku. W uzasadnieniu wskazano, że właściwym miejscowo sądem administracyjnym dla rozpoznania sprawy będzie ten sąd, na obszarze którego zamieszkuje skarżący. Sąd przywołał 13 § 2 ustawy dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: P.p.s.a.). Wskazał, że na podstawie upoważnienia zawartego w tym przepisie Prezydent RP wydał w dniu 28 sierpnia 2008 r. rozporządzenie w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016), dalej jako "rozporządzenie Prezydenta RP ". W myśl § 1 tego rozporządzenia rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego zostało przekazane wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Zwrócono uwagę, że siedziby oraz obszar właściwości wojewódzkich sądów administracyjnych określają m.in. przepisy rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie utworzenia wojewódzkich sądów administracyjnych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 72, poz. 652 ze. zm.). Z § 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia wynika wprost, że WSA we Białymstoku jest właściwy dla obszaru województwa podlaskiego.
Minister Rozwoju i Finansów wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, zarzucając naruszenie:
- art. 59 § 1 i art.13 § 3 P.p.s.a. w zw. z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta RP poprzez ich błędną wykładnię i w konsekwencji nieprawidłowe przyjęcie, że właściwym miejscowo wojewódzkim sądem administracyjnym dla rozpoznania niniejszej sprawy będzie Sąd, na obszarze którego zamieszkuje Skarżący - tj. Wojewódzki Sąd w Białymstoku;
- art.13 § 3 P.p.s.a. w zw. 14r § 1 i § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015, poz. 613 ze zm., dalej: Ordynacja podatkowa) polegające na błędnym uznaniu, że w tej sprawie ww. przepisy nie będą miały zastosowania, a w konsekwencji błędne przyjęcie, że do rozpoznania niniejszej sprawy nie będzie właściwy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, a więc Sąd, na obszarze którego ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona.