Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Jerzy Płusa po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M.W. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 12 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 851/15 wzywające do uiszczenia wpisu sądowego w sprawie ze skargi M.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 24 czerwca 2015 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013 r. postanawia: uchylić zaskarżone zarządzenie.
Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 12 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 851/15, Przewodniczący Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wezwał M.W. (dalej jako "Skarżący") do uiszczenia wpisu od skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 24 czerwca 2015 r. w kwocie 747 zł w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia środka zaskarżenia. Wysokość należnej opłaty sądowej ustalono stosownie do § 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193, z późn. zm.).
W zażaleniu Skarżący powyższe zarządzenie zaskarżył w całości i zarzucił naruszenie art. 215 i art. 216 oraz art. 230 i art. 231 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", przez ustalenie wartości przedmiotu zaskarżenia na kwotę 24 868 zł i przez ustalenie wartości wpisu na kwotę 747 zł oraz przez wezwanie do jego uiszczenia, podczas gdy wartością przedmiotu zaskarżenia jest zaskarżona część decyzji organu pierwszej instancji.
Podnosząc powyższe zarzuty Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania w tym zakresie.
W uzasadnieniu Skarżący wskazał, że według art. 215 i art. 216 w związku z art. 230 i art. 231 P.p.s.a. i zgodnie z uchwałą NSA z dnia 28 stycznia 2008 r. sygn. akt I FPS 7/07 oraz postanowieniem NSA z dnia 13 maja 2011 r. sygn. akt I FSK 507/11, wartość przedmiotu zaskarżenia stanowi tylko ta część należności pieniężnej, która została zakwestionowana w skardze.
Ponadto Skarżący podniósł, że pomylił wartość przedmiotu zaskarżenia podając kwotę 4 320 zł zamiast 7 000 zł, powodującą wpis w kwocie 280 zł. Zaznaczył, że zaskarżona jest decyzja o ustaleniu zobowiązania podatkowego w części dotyczącej stawki podatku przewyższającej stawkę dla budynku hali jako pozostałych o 14,70 zł za 1 m2 (22,20-7,50) i dla gruntu pod halą o powierzchni około 500 m2 jako pozostałej i przewyższającej o 0,52 zł (0,87-0,35) w okresie od 1 stycznia do 30 kwietnia 2013 r., co stanowi wartość zaskarżenia 4 400 zł, oraz w części dotyczącej stawki podatku przewyższającej stawkę dla gruntu o powierzchni 5 000 m2 jako pozostałej o 0,52 zł (0,87-0,35) w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2013 r., co stanowi wartość zaskarżenia 2 600 zł. Łącznie wartość zaskarżenia wynosi 7 000 zł (4 400+2 600), a wpis powinien wynosić 280 zł.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadza się do odpowiedzi na pytanie "czy w świetle art. 231 w związku z art. 215 i art. 216 P.p.s.a., wartość przedmiotu zaskarżenia stanowi cała kwota zobowiązania podatkowego wynikająca z decyzji zaskarżonej do sądu administracyjnego, czy też tylko ta jej część, która została zakwestionowana w skardze?"
Mając na uwadze tak zarysowany problem stwierdzić należy, iż do dnia 28 stycznia 2007 r. można było dostrzec wyraźną dwutorowość orzecznictwa sądów administracyjnych dotyczącego analizowanego problemu.
Pierwszy z poglądów wyrażonych w orzecznictwie zakładał, że podstawą obliczenia wpisu stosunkowego jest w każdym wypadku kwota wynikająca z zaskarżonej decyzji, a zatem całość zobowiązania podatkowego.
Odmienne stanowisko obecne w orzecznictwie zakładało, że ustalenie wysokości wpisu stosunkowego powinno następować jedynie w oparciu o kwotę zobowiązania podatkowego, kwestionowaną przez stronę w postępowaniu sądowoadministracyjnym.
Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów z dnia 28 stycznia 2008 r. sygn. akt I FPS 7/07 wyraził pogląd, zgodnie z którym wartość przedmiotu zaskarżenia stanowi tylko ta część należności pieniężnej, która została zakwestionowana w skardze.
Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela pogląd wyrażony w powyższej uchwale.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 i art. 198 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji