Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, po rozpoznaniu w dniu 22 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia J. P., M. P., W. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 lipca 2013 r. sygn. akt III SA/Po 44/12 w przedmiocie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. P., M. P., W. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia 17 października 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r. postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 10 lipca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, w sprawie o sygn. akt III SA/Po 44/12, odmówił J. P., M. P., W. P. - nazywanych dalej "Skarżącymi", przyznania prawa pomocy.
Z uzasadnienia postanowienia sądu pierwszej instancji wynikało, że pismem z dnia 21 czerwca 2013 r. Skarżący wystąpili z wnioskiem o przyznanie im prawa pomocy w zakresie całkowitym. Sąd zwrócił uwagę, że postanowieniem z dnia 4 lipca 2012 r. Skarżącym odmówiono już przyznania prawa pomocy. Tym samym, mając na uwadze art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", wniosek Skarżących można było uwzględnić pod warunkiem, że od czasu wydania wspomnianego postanowienia ich sytuacja uległa istotnej zmianie. Tymczasem, porównanie informacji zawartych w formularzach, zdaniem sądu pierwszej instancji, prowadzi do wniosku, że sytuacja majątkowa Skarżących nie uległa zmianie. Skarżący nie wykazali ponadto żadnymi dokumentami źródłowymi, że ich sytuacji jest różna od tej, w której znajdowali się wówczas, gdy sąd rozpoznawał poprzedni wniosek o przyznanie prawa pomocy.
W zażaleniu na powyższe rozstrzygnięcie Skarżący, opisawszy ponownie swoją sytuację majątkową (zajęcie ruchomości, wierzytelności, rachunków bankowych), wnieśli o jego uchylenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie podlega oddaleniu, jako że jest bezzasadne. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżone postanowienie pomimo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu.
Nie ulega wątpliwości, że postanowieniem z dnia 4 lipca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny odmówił przyznania prawa pomocy. Rzecz w tym, że przyczyną wydania rozstrzygnięcia tej treści było nie wykazanie przez Skarżących w wystarczającym stopniu rzeczywistego stanu majątkowego - chociaż referendarz sądowy wezwał ich do przedłożenia określonych dokumentów (art. 255 P.p.s.a.). Innymi słowy, nie wykazali oni, że spełniają przesłanki przyznania prawa pomocy określone w art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. i ponieśli negatywne konsekwencje swojej biernej postawy. Tak też orzekł Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 11 października 2012 r. (sygn. akt II FZ 769/12), rozpoznawszy zażalenie Skarżących na wymienione powyżej postanowienie. W tym stanie rzeczy powołanie się przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 10 lipca 2013 r. na art. 165 P.p.s.a. i przyjęcie, że sytuacja majątkowa Skarżących nie uległa zmianie było niezasadne. Trudno jest porównywać ich sytuację majątkową z przed roku z obecną, skoro za pierwszym razem jej nie ustalono i na tej podstawie odmówiono przyznania prawa pomocy.
Zgodzić się należy natomiast z sądem pierwszej instancji, że wniosek Skarżących nie odpowiadał wymogom opisanym w art. 252 § 1 P.p.s.a. Podobnie jak poprzednim razem Skarżący nie przedstawili żadnej dokumentacji na swojej sytuacji majątkowej i poprzestali na złożeniu oświadczenia. Wyjaśnić w tym miejscy należy, że postępowanie wyjaśniające (art. 255 P.p.s.a.) nie jest obligatoryjne - sąd nie ma obowiązku zastępowania strony i korygowania wniosku o przyznanie prawa pomocy. Zważywszy na art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. powyższy pogląd jest w pełni uprawniony, stanowi on bowiem, że to na Skarżących ciąży obowiązek wykazania, że ich sytuacji odpowiada przesłankom określonym w przywołanym przepisie. Stąd też, jeżeli we wniosku strona powołuje się na okoliczności, których wykazanie jest niezbędne, powinna załączyć dokumenty źródłowe, pozwalające ocenić jej rzeczywisty stan majątkowy. W niniejszej sprawie Skarżący nie dopełnili tego obowiązku.
Z przytoczonych wyżej względów, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a.