Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka, po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia B. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SA/Po 573/14 w przedmiocie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi B. Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 kwietnia 2014 r., nr [...], [...] w przedmiocie uchybienia terminowi do złożenia zażalenia postanawia zwrócić akta Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu celem usunięcia dostrzeżonych braków.
Postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił zażalenie B. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 stycznia 2015 r. w sprawie ze skargi B. Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 kwietnia 2014 r. w przedmiocie uchybienia terminowi do złożenia zażalenia.
W dniu 29 kwietnia 2015 r. (data nadania) R. Z. (pełnomocnik strony) wniósł pismo zatytułowane "zażalenie" o następującej treści: "Zgodnie z przysługującym stronie prawem, w powołaniu na załączone do akt pełnomocnictwo, składam zażalenie na postanowienie z dnia 7 kwietnia 2015 r.".
Wymogi formalne zażalenia sprowadzają się do obowiązku uczynienia zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto do: a) wskazania zaskarżonego postanowienia; b) zawarcia wniosku o zmianę lub uchylenie tego postanowienia; c) zawarcia zwięzłego uzasadnienia (art. 194 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., powoływanej dalej jako: "p.p.s.a."). Wszystkie braki zażalenia, o ile uniemożliwiają mu nadanie prawidłowego biegu, mogą być uzupełnione w trybie art. 49 § 1 w zw. z art. 193 i art. 197 § 2 p.ps.a. (B. Gruszczyński [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wydanie 3, Warszawa 2009, Wolters Kluwer Polska, s. 580). Brak wniosku o zmianę lub uchylenie zaskarżonego postanowienia albo zarządzenia tylko wtedy wymaga uzupełnienia, jeżeli z treści zażalenia nie można się domyślić intencji jej autora. To samo dotyczy wymogu zwięzłego uzasadnienia. Rygoryzm formalny, mający swoją podstawę w art. 174 i art. 176 p.p.s.a., nie ma w postępowaniu zażaleniowym miejsca, gdyż wyżej wymienionych przepisów nie stosuje się. Tym samym, jeżeli z treści zażalenia możliwe jest wywiedzenie, jakimi intencjami i racjami kierował się wnoszący zażalenie, to nie ma przeszkód do nadania sprawie dalszego biegu i rozpoznania merytorycznego sprawy przez sąd drugiej instancji (por. postanowienie NSA z dnia 15 lutego 2011 r., II FZ 57/11, dostępne: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
W literaturze podkreśla się również, że obowiązek odpowiedniego stosowania przepisów o skardze kasacyjnej (art. 197 § 2 p.p.s.a.) powinien być realizowany z uwzględnieniem odmiennego charakteru zażalenia. Biorąc pod uwagę, że przepisy o postępowaniu zażaleniowym nie wymagają wskazania podstaw zaskarżenia, jak również nie wprowadzają - poza wypadkiem opisanym w art. 194 § 4 - przymusu adwokackiego, należy uznać, że odpowiednie stosowanie przepisów o skardze kasacyjnej wymaga daleko posuniętego liberalizmu (za: B. Gruszczyński [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wydanie V, stan prawny: 30 kwietnia 2013 r., dostępny w bazie LEX, nr 148472).
Przyjmując nawet najbardziej liberalną wykładnię, nie sposób uznać, że pismo złożone przez pełnomocnika skarżącej spełnia wymogi stawiane w art. 194 § 3. Nie tylko nie zawiera wniosku o zmianę lub uchylenie postanowienia, ale nie zawiera żadnego uzasadnienia odnoszącego się do przedmiotu zaskarżenia. Czyni to koniecznym zwrócenie akt Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu celem uzupełnienia dostrzeżonych braków.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 180 w zw. z art. 197 § 2 tej ustawy, postanowił jak w sentencji.