Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal Sędziowie NSA Krystyna Anna Stec (spr.) del. WSA Ludmiła Jajkiewicz Protokolant Małgorzata Olejowska po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 18 września 2009 r. sygn. akt I SAB/Lu 8/09 w sprawie ze skargi M. G. na bezczynność Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w E. w przedmiocie pomocy w likwidacji skutków suszy w uprawie leśnej postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Zaskarżonym skargą kasacyjną postanowieniem z dnia 18 września 2009 r. sygn. akt I SAB/Lu 8/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w L. odrzucił skargę M. G. na bezczynność Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w E. w przedmiocie pomocy w likwidacji skutków suszy.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym.
M. G. złożył skargę do WSA w L. na bezczynność Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w E. w związku z nierozpoznaniem jego wniosku z dnia 25 października 2006 r. o udzielenie pomocy w likwidacji skutków suszy w uprawie leśnej, jakie wystąpiły w 2006r.
W odpowiedzi na skargę organ administracji publicznej wnosząc o jej odrzucenie ewentualnie o oddalenie skargi argumentował, że postępowanie w przedmiocie powyższego wniosku nie było prowadzone, albowiem w przedmiocie likwidacji skutków katastrofalnej suszy w 2006 r. zadaniem Agencji, zgodnie z poleceniem Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi (MRiRW) - Departamentu Obsługi Środków Towarzyszących, było jedynie zebranie za pośrednictwem biur powiatowych i przekazanie do MRiRW informacji dotyczących beneficjentów, których uprawy ucierpiały w wyniku suszy, celem oszacowania strat i udzielenia ewentualnej pomocy. Organ zauważył, iż komunikaty i pisma z MRiRW dotyczył beneficjentów, którzy dokonali zalesienia na wiosnę 2006 r., a skarżący dokonał zalesienia w 2005 r., tym samym wytyczne MRiRW jego nie dotyczył. Organ wskazał również, że wnioski skarżącego o przyznanie płatności na zalesienie gruntów rolnych za poszczególne lata zostały merytorycznie rozpatrzone.
Odrzucając skargę na bezczynność Sąd I instancji wskazał, iż kwestia pomocy w likwidacji skutków suszy, jak wynika z zakresu przedmiotowego zadań ARiMR określonych ustawą z dnia 9 maja 2008 r. o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. Nr 98, poz. 634 ze zm.), nie należy do jej kompetencji, nie zobowiązuje tym samym jej organu do podjęcia czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, nie zobowiązuje do merytorycznego rozstrzygnięcia, które następnie mogłoby stanowić przedmiot skargi do sądu administracyjnego. W tym przypadku ARiMR, działając na prośbę MRiRW sprawującego nadzór nad Agencją (art. 3 ustawy o ARiMR), wykonała jedynie czynności techniczne, polegające na zebraniu i przekazaniu do MRiRW informacji dotyczących poszkodowanych beneficjentów i poinformowaniu ich o konieczności zgłoszenia do właściwych nadleśnictw informacji dotyczących zapotrzebowania na sadzonki służące do uzupełniania wypadów powstałych w wyniku suszy. Zdaniem Sądu nie można więc mówić o bezczynności organu, w związku z czym skarga M. G. była niedopuszczalna i dlatego została odrzucona na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej: p.p.s.a.).
M. G. złożył skargę kasacyjną, domagając się uchylenia w całości zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w L. oraz zasądzenia kosztów postępowania wg norm.