Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Joanna Sieńczyło - Chlabicz po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku [...] o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej J. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18 listopada 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 667/15 w sprawie ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] przedmiocie ustalenia podwyższonej opłaty eksploatacyjnej w związku z wykonywaniem robót geologicznych bez zezwolenia postanawia: oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 18 listopada 2015 r., sygn. akt III SA/łd 667/15 oddalił skargę [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] maja 2015 r. w przedmiocie podwyższonej opłaty eksploatacyjnej w związku z wykonywaniem robót geologicznych
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku [...] - dalej: skarżący - zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. (SKO) z dnia [...] maja 2015 r. oraz decyzji Starosty S. z dnia [...] grudnia 2014 r., znak [...], a na wypadek gdyby organ nie uwzględnił tego wniosku wniósł o wstrzymanie wykonania decyzji przez Sąd, z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W uzasadnieniu skarżący podniósł, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody w jego majątku. Powyższe z tego względu, że z uwagi na wysokość aktualnych zobowiązań skarżący zostanie zmuszony do zaciągnięcia kredytu pozabankowego - co spowoduje trudne do odwrócenia skutki.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż nie wykazano w nim, że w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. zaistniałoby ryzyko wyrządzenia znacznej szkody skarżącemu, której skutki byłyby trudne do odwrócenia. Skarżący nie spełnił więc obowiązku wykazania zaistnienia w sprawie przesłanek z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U z 2012 r.,, poz.270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.).
W myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli (1) zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub (2) spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W postępowaniu kasacyjnym - jak stwierdził NSA w uchwale składu siedmiu sędziów tego Sądu z dnia 16 kwietnia 2007 r., I GPS 1/07 - wszczętym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku oddalającego skargę, dopuszczalne jest wstrzymanie wykonania decyzji na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. w związku z art. 193 p.p.s.a.
Zauważyć należy, że sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli została spełniona co najmniej jedna z ustawowych przesłanek, uregulowana w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody nie musi mieć charakteru materialnego. Chodzi więc o taką szkodę, która nie będzie mogła być zrekompensowana wskutek zwrotu spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, jak również nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu (por.: B. Dauter, [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 205 oraz powoływane tam postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04). Trudne do odwrócenia skutki, to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por.: postanowienie NSA z dnia 30 kwietnia 2010 r., II FZ 110/10).