Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Bała Sędziowie Joanna Kabat-Rembelska (spr.) NSA Andrzej Kuba Protokolant Anna Wróblewska po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2008 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M.P., D.P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 11 maja 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 412/07 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi M.P., D.P. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] stycznia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej koncesji na wydobywanie kopalin postanawia oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 11 maja 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 412/07, odrzucił skargę M. P. i D. P. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] stycznia 2007 r., Nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności koncesji udzielonej K. G. "G." Sp. z o.o. w G. na wydobywanie granitu ze złoża "G.", w części dotyczącej działki 154/1 - z powodu nie uzupełnienia w terminie jej braków formalnych.
W uzasadnieniu Sąd wyjaśnił, że skarżący działając przez pełnomocnika - radcę prawnego złożyli, za pośrednictwem organu skargę na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] stycznia 2007 r.. Do skargi zostały dołączone pełnomocnictwa udzielone przez skarżących, z których wynikało, że radca prawny Z.G. został upoważniony do "zastępowania skarżących przeciwko Ministrowi Środowiska o uchylenie decyzji Nr [...] z dnia [...] stycznia 2007 r.". Sąd wezwał pełnomocnika skarżących do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez nadesłanie pełnomocnictwa procesowego do reprezentowania skarżących w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub sądami administracyjnymi. W odpowiedzi na to wezwanie pełnomocnik skarżących złożył dwa pełnomocnictwa upoważniające go do występowania w imieniu skarżących "w postępowaniu administracyjnym w sprawie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Środowiska z dnia [...] stycznia 2007 r. Nr [...]". W związku z tym, że wnoszący skargę pełnomocnik nie wykazał, iż jest należycie umocowany, Sąd wezwał skarżących do: solidarnego uiszczenia wpisu od skargi oraz uzupełnienia braków formalnych przez podpisanie skargi, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. W zakreślonym terminie skarżący uiścili wpis od skargi (dwukrotnie), natomiast skarga nie została przez nich podpisana.
Zdaniem WSA, nie podpisanie skargi przez skarżących w sytuacji, gdy została ona podpisana przez nieprawidłowo umocowanego pełnomocnika stanowi brak formalny skargi, którego nieusunięcie w wyznaczonym terminie uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu. W związku z tym, Sąd I instancji odrzucił skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 154, poz. 1270 ze zm.) - dalej: p.p.s.a..
W skardze kasacyjnej zarzucono postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W., naruszenie przepisów postępowania przez błędną wykładnię art. 35 - 40 p.p.s.a. w związku z art. 60 i następnymi Kodeksu cywilnego oraz art. 98 i następnymi Kodeksu cywilnego.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej, pełnomocnik skarżących eksponował brak w ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi określenia przez ustawodawcę, w sposób jednoznaczny treści prawidłowo udzielonego pełnomocnictwa. Według pełnomocnika skarżących, w sprawie nie ma i nie może być wątpliwości, że skarżący podpisując się pod pełnomocnictwami dostatecznie określili swoją wolę, aby być reprezentowanymi przez radcę prawnego przed sądami administracyjnymi. Ponadto wskazał, że art. 36 p.p.s.a. nie przewiduje żadnego rygoru w przypadku niewłaściwie sformułowanego pełnomocnictwa, w szczególności nie jest nim odrzucenie skargi z przyczyn formalnych. Przy ocenie pełnomocnictw Wojewódzki Sąd Administracyjny zgodnie z art. 40 p.p.s.a., powinien oprzeć się na przepisach prawa cywilnego dotyczących pełnomocnictw.