Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Edward Kierejczyk po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej B. Ł.-L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 20 września 2006 r., sygn. akt III SAB/Lu 12/06 o odrzuceniu skargi i umorzeniu postępowania z wniosku o cofnięcie skargi w sprawie ze skargi B. Ł.-L. na bezczynność Wojewody Lubelskiego w przedmiocie wydania zezwolenia na prowadzenie placówki opiekuńczej postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 20 września 2006 r., sygn. akt III SAB/Lu 12/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę i umorzył postępowanie w sprawie wniosku o cofnięcie skargi B. Ł.-L. na bezczynność Wojewody Lubelskiego w przedmiocie wydania zezwolenia na prowadzenie placówki opiekuńczej.
Sąd I instancji uznał, że skarga sporządzona przez adwokata, podlegająca opłacie stałej, nie została należycie opłacona w kasie lub na rachunek bankowy właściwego sądu administracyjnego, którym jest w tej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie. Ponadto powołując się na przepis art. 220 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej: p.p.s.a. wskazał, że Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona opłata.
Odnosząc się do wniosku skarżącej o cofnięcie skargi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie umorzył postępowanie twierdząc, że jej rozpoznanie jest niedopuszczalne w sytuacji gdy skarga ta podlega odrzuceniu jako nieopłacona.
W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego B. Ł.-L. wniosła o uchylenie powyższego postanowienia.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła naruszenie przepisu postępowania tj. art. 239 pkt 1 lit. a p.p.s.a., które miało istotny wpływ na treść orzeczenia.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżąca podniosła, że przepis art. 239 określa ustawowy krąg podmiotów, które nie mają obowiązku uiszczenia kosztów sądowych do których zalicza się wpis. Wśród tych podmiotów wymienia się strony skarżące działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej, do tego kręgu skarżąca zalicza siebie z uwagi na to, że jej skarga dotyczy bezczynności organu - Wojewody Lubelskiego w sprawie z zakresu opieki społecznej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest bezzasadna.
W myśl art. 183 § 1 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania, która w tej sprawie nie zachodzi. Rozpoznawana skarga kasacyjna opiera się na zarzucie naruszenia przepisu postępowania tj. art. 239 pkt 1 lit. a p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny w pełni podziela stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, który na podstawie art. 221 p.p.s.a. odrzucił skargę B. Ł.-L., wniesioną przez profesjonalnego pełnomocnika będącego adwokatem, bez wezwania do uiszczenia wpisu stałego. Zgodnie z treścią przepisu art. 220 § 1 zdanie 1 p.p.s.a. Sąd nie podejmuje żadnej czynności na skutek pisma od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W zdaniu drugim tego przepisu ustawodawca przewidział możliwość wezwania wnoszącego pismo do uiszczenia opłaty, jednakże przepis ten nie ma zastosowania do pism podlegających opłacie stałej. Postępowanie w sprawie nienależycie opłaconego pisma, podlegającego opłacie stałej zostało uregulowane w przepisie art. 221 p.p.s.a. Zgodnie z jego treścią pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania do uiszczenia opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej.