Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Marzenna Zielińska po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej E. T. S.A. z siedzibą w W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 14 listopada 2011 r. sygn. akt VI SA/Wa 835/11 w sprawie ze skargi E. T. S.A. z siedzibą w W. na pismo Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z 14 listopada 2011 r., sygn. akt VI SA/Wa 835/11, odrzucił skargę E. T. S.A. na pismo Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z [...] listopada 2010 r., nr [...], w przedmiocie koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego.
Sąd pierwszej instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia:
W odpowiedzi na ogłoszenie Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z [...] września 2010 r. o możliwości uzyskania koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego E. T. S.A. złożyła wniosek o rozszerzenie udzielonej koncesji. Uchwałą z [...] listopada 2010 r. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji pozostawiła ww. wniosek bez rozpoznania, o czym poinformowała stronę w piśmie z [...] listopada 2010 r. Następnie skarżąca pismem z 22 listopada 2010 r. wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa. Odpowiedź na powyższe wezwanie została udzielona w piśmie z 2 lutego 2011 r. i doręczona stronie 11 lutego 2011 r.
Sąd pierwszej instancji odrzucił skargę E. T. na pozostawienie bez rozpoznania wniosku o rozszerzenie koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego, uzasadniając to tym, że skarżąca uchybiła terminowi do wniesienia skargi, wynikającemu z art. 53 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.). Sąd wskazał, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wpłynęło do organu 29 listopada 2010 r., a zatem, w myśl powyższego przepisu, to w tym dniu rozpoczął bieg termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Skarżąca, działając z zamiarem złożenia skargi do sądu administracyjnego, powinna była to uczynić za pośrednictwem organu do 28 stycznia 2011 r. Skarga w niniejszej sprawie została złożona 9 marca 2011 r., a więc z uchybieniem terminu do jej wniesienia. Odpowiedź organu na ww. wezwanie została doręczona stronie 11 lutego 2011 r. i nie miała wpływu na upływ 60-dniowego terminu na złożenie skargi, wskazanego w art. 53 § 2 p.p.s.a.
W skardze kasacyjnej zaskarżono powyższe postanowienie w całości, zarzucając mu naruszenia przepisów postępowania, które miały istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1. art. 141 § 4 p.p.s.a. w zw. z art. 133 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 166 p.p.s.a. polegające na niedostatecznym wyjaśnieniu podstawy faktycznej i prawnej wyroku, ograniczenie się do przytoczenia brzmienia przepisów prawa, przedstawienie w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia niepełnego - w stosunku do rzeczywistego - stanu sprawy, tj. pominięcie elementu stanu faktycznego w postaci okoliczności, iż w piśmie z dnia 2 lutego 2011 roku organ pouczył skarżącą, iż na podstawie art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153 poz. 1270 z późn. zm.) skarżącemu przysługuje prawo do złożenia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. za pośrednictwem Przewodniczącego KRRiT w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w sytuacji gdy sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy;