Skarga kasacyjna na uchwałę Zgromadzenia Związku Komunalnego Gmin W., Z. i B. ds. Budowy Oczyszczalni Ścieków i Kolektorów w przedmiocie uchwalenia budżetu na rok 2007 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Edward Kierejczyk po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Regionalnej Izby Obrachunkowej w K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 września 2007 r. sygn. akt I SA/Kr 901/07 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi Regionalnej Izby Obrachunkowej w K. na uchwałę Zgromadzenia Związku Komunalnego Gmin W., Z. i B. ds. Budowy Oczyszczalni Ścieków i Kolektorów z dnia [...] marca 2007 r. Nr [...] w przedmiocie uchwalenia budżetu na rok 2007 r. postanawia: odrzucić skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 18 września 2007 r., sygn. akt I SA/Kr 901/07 odrzucił skargę Regionalnej Izby Obrachunkowej w K. na uchwałę Zgromadzenia Związku Komunalnego Gmin W., Z. i B. ds. Budowy Oczyszczalni Ścieków i Kolektorów z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia budżetu na rok 2007 r.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd uznał, że organ uchybił trzydziestodniowemu terminowi do wniesienia skargi, określonemu w art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., ponieważ skarga ta wpłynęła bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie w dniu 18 czerwca 2007 r., i została doręczona, zgodnie z właściwością, Związkowi Komunalnemu Gmin W. Z. i B. w dniu 25 czerwca 2007 r. (potwierdzenie daty wpływu). Sąd I instancji podzielił przeważający w orzecznictwie pogląd, że termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego przez organ nadzoru w trybie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r, Nr 142, poz. 1591 ze zm.) wynosi 30 dni, a bieg tego terminu rozpoczyna się po upływie ostatniego dnia terminu 30 dni do stwierdzenia przez organ nadzoru nieważności danej uchwały. W rozpoznawanej sprawie Regionalna Izba Obrachunkowa w K. otrzymała zaskarżoną uchwałę w dniu 14 marca 2007 r., termin do wniesienia skargi do sądu minął 14 maja 2007 r., a złożenie skargi bezpośrednio do Sądu I instancji w dniu 18 czerwca 2007 r. nastąpiło po upływie ustawowego terminu.

Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem został doręczony stronie w dniu 11 października 2007 r., która w dniu 25 października 2007 r. wniosła skargę kasacyjną, podpisaną przez Prezesa Izby J. K. Do skargi dołączono pełnomocnictwo, w którym do reprezentowania Regionalnej Izby Obrachunkowej w K. i jej Kolegium przed sądami administracyjnymi Prezes Izby upoważnił radcę prawnego Izby A. S. Prezes Izby został wezwany do usunięcia braków przez przedstawienie zaświadczenia, że jest osobą uprawnioną do sporządzenia skargi kasacyjnej w rozumieniu art. 175 § 1 p.p.s.a, w terminie siedmiu dni od daty doręczenia wezwania pod rygorem jej odrzucenia. We wskazanym przez Sąd terminie strona nadesłała skargę kasacyjną o tej samej treści, ale podpisaną zarówno przez Prezesa Izby J. K. i radcę prawnego A. S. Jako pełnomocnik Izby wyjaśnił on, że sam opracował i złożył skargę kasacyjną, a do sądu omyłkowo przesłano jej egzemplarze podpisane wyłącznie przez Prezesa Izby. Powołując się na komentarze dotyczące art. 175 p.p.s.a. wskazał, że dopuszczalna jest taka forma uzupełnienia braków skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem odwoławczym w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a obwarowanie jej tzw. przymusem adwokackim, wynikającym z art. 175 p.p.s.a. ma na celu zapewnienie takiej skardze odpowiedniego poziomu merytorycznego i formalnego ze względu na wymagania wynikające z art. 176 p.p.s.a., których niespełnienie może spowodować jej odrzucenie bez jej merytorycznego rozpoznania. Ustawodawca wyszedł z założenia, że pełnomocnicy strony, wymienieni w art. 175 p.p.s.a. są profesjonalistami o wysokiej wiedzy prawniczej, którzy we właściwy sposób ochronią stronę przed takimi negatywnymi konsekwencjami.

Strona 1/2