Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Myślińska po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "N. L." Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 17 marca 2009 r. sygn. akt VI SA/Wa 209/09 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi "N. L." Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2008 r., nr [...] w przedmiocie przeniesienia uprawnień wynikających z licencji na wykonywanie międzynarodowego, zarobkowego przewozu drogowego rzeczy postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 17 marca 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 209/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., w oparciu o przepis art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., odrzucił skargę "N. L." Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2008 r., nr [...] w przedmiocie przeniesienia uprawnień wynikających z licencji na wykonywanie międzynarodowego, zarobkowego przewozu drogowego rzeczy, z uwagi na fakt, iż przedmiotowa skarga wniesiona została po upływie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, iż decyzja Ministra Infrastruktury z dnia [...] listopada 2008 r. doręczona została stronie w dniu 13 listopada 2008 r., zatem termin do wniesienia skargi na tę decyzję zgodnie z art. 53 § 1 p.p.s.a. upływał w dniu 13 grudnia 2008 r. Sąd pierwszej instancji wskazał również, że skarżąca Spółka wniosła skargę na przedmiotową decyzję bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. w dniu 12 grudnia 2008 r., zaś zgodnie z art. 54 § 1 p.p.s.a. skarga powinna być wniesiona do sądu za pośrednictwem organu, który wydał zaskażoną decyzję, co oznacza, iż w przypadku wniesienia skargi bezpośrednio do sądu administracyjnego, sąd ten obowiązany jest przekazać ją właściwemu organowi administracji publicznej, a o zachowaniu terminu do wniesienia skargi, określonego w art. 53 § 1 - 3 p.p.s.a., decyduje wówczas data nadania skargi przez sąd. Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 18 grudnia 2008 r. skargę Spółki nadano - przesłano do właściwego organu w dniu 19 grudnia 2008 r. termin do wniesienia skargi upłynął 13 grudnia 2008 r. co uzasadniało jej odrzucenie.
Skargą kasacyjną pełnomocnik "N. L." Sp. z o.o. z siedzibą w W. zaskarżył w całości powyższe postanowienie wnosząc o jego uchylenie.
Postanowieniu autor skargi kasacyjnej zarzucił naruszenie przepisów postępowania to jest art. 54 § 1 i art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w zw. z art. 45 Konstytucji RP, "poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, to jest poprzez zastosowanie w sposób zbyt rygorystyczny i nieuzasadniony wykładni zawężającej, co do sposobu doręczenia skargi, w sytuacji gdy skarga wpłynęła do Sądu Administracyjnego w dniu 12 grudnia 2008 r. czyli dwa dni przed upływem terminu do jej złożenia i Sąd miał możliwość nadania do organu pośredniczącego jeszcze przed upływem 30 dniowego terminu".
W uzasadnieniu autor skargi kasacyjnej podniósł, iż skarżąca Spółka skierowała skargę na decyzję Ministra Infrastruktury bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przez pomyłkę, a wobec faktu, iż wpłynęła ona do sądu w dniu 12 grudnia 2008 r., a termin upływał 13 grudnia 2008 r., wpłynęła ona na dwa dni przed upływem 30 dniowego terminu do jej wniesienia. Autor skargi kasacyjnej podniósł dalej, iż wobec braku regulacji przewidujących konsekwencje wniesienia bezpośredniego skargi do sądu administracyjnego (wbrew przepisowi art. 54 § 1 p.p.s.a.), sąd ten, zgodnie z wypracowanym orzecznictwem opartym na orzecznictwie Sądu Najwyższego, powinien był przekazać niezwłocznie skargę organowi właściwemu do jej przekazania do sądu. Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny powinien podjąć wszelkie niezbędne czynności aby umożliwić stronie skuteczne wniesieni skargi, co wynika również z zasady określonej w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP. Zbyt rygorystyczna wykładnia art. 54 § 1 p.p.s.a., zdaniem autora skargi kasacyjnej, doprowadziła do sytuacji, w której wskutek zaniechania przez sąd dopuszczonych prawem działań zgodnych z zasadami wynikającymi z Konstytucji doprowadziło do niekorzystnych dla strony konsekwencji wynikających z art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a., niewspółmiernych do uchybienia strony.