Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Jerzy Sulimierski po rozpoznaniu w dniu 14 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. z dnia 2 lipca 2008 r. sygn. akt I SA/Bk 194/08 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Dyrektora P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. z dnia [...] marca 2008 r., nr [...] w przedmiocie przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. postanowieniem z dnia 2 lipca 2008 r., sygn. akt I SA/Bk 194/08 odrzucił skargę J. M. na decyzję Dyrektora P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. z dnia [...] marca 2008 r., nr [...] w przedmiocie przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy:
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. wezwano skarżącego do usunięcia braków formalnych skargi poprzez podanie wartości przedmiotu zaskarżenia, w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.
W wyznaczonym terminie, tj. do dnia 6 czerwca 2008 r., skarżący nie uzupełnił braków formalnych skargi.
Sąd I instancji odrzucił skargę zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej: p.p.s.a. Pomimo wezwania skarżący nie wskazał bowiem wartości przedmiotu zaskarżenia, co uniemożliwiło nadanie skardze prawidłowego biegu.
Na powyższe postanowienie J. M. wniósł skargę kasacyjną, zaskarżając je w całości i domagając się jego uchylenia w całości oraz przywrócenia terminu do podania wartości przedmiotu zaskarżenia.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 174 § 2 w zw. z art. 215, art. 218 i art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. poprzez zobowiązanie skarżącego w dniu 28 maja 2008 r. do podania wartości przedmiotu zaskarżenia w bardzo krótkim dla niego i niewykonalnym terminie 7 dni oraz niepouczenie go o możliwości wystąpienia do WSA o prolongatę tego terminu.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że przepisy regulujące sprawy dopłat ze środków Unii Europejskiej są sformułowane w sposób zawiły, budzący wątpliwości interpretacyjne. Z tego względu przy wyliczaniu i dokumentowaniu należnych dopłat uprawnieni rolnicy powszechnie korzystają z pomocy wyspecjalizowanych biur konsultacyjnych i specjalistów z tego zakresu. Skarżący stwierdził, iż w trakcie postępowania przed organami Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa nikt nie żądał od niego określenia dokładnej wartości dochodzonej kwoty, a ponadto nawet Agencja nie określiła wartości prawa, którego przyznania odmawiała skarżącemu. Dokładne obliczenie wartości prawa dochodzonego było skomplikowane i wymagało zatem specjalistycznej wiedzy.
J. M. stwierdził, iż zobowiązanie go do podania dokładnej wartości przedmiotu skargi było niewykonalne, gdyż wezwanie wpłynęło w okresie nasilonych prac polowych, które uniemożliwiły uzyskanie pomocy specjalistów w określeniu wartości przedmiotu zaskarżenia. Termin 7 - dniowy, formalnie od strony procedury sądowej był prawidłowy, jednakże w sytuacji J. M. jego zachowanie było niewykonalne.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 183 § 1 p.p.s.a., NSA rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, poza przypadkami nieważności postępowania, które w niniejszej sprawie nie zachodzą. Powyższa zasada oznacza związanie tego sądu podstawami zaskarżenia wskazanymi w skardze kasacyjnej, które decydują o tym w jakim zakresie orzeczenie Sądu I instancji będzie podlegało kontroli. Zgodnie z art. 174 p.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie; 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.