Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Jagielska (spr.) Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia del. WSA Sylwester Miziołek po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku Prezydenta Miasta A z dnia 23 października 2018 r. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta A a Prezydentem Miasta B w zakresie potwierdzenia prawa M. G. do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych postanawia: wskazać Prezydenta Miasta B jako organ właściwy do rozpoznania sprawy
Wnioskiem z dnia 23 października 2018 r. Prezydent Miasta A zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Prezydentem Miasta B w zakresie potwierdzenia prawa M. G. do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w rozumieniu art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1510 ze zm.; dalej: u.ś.o.z.) poprzez wskazanie Prezydenta Miasta B jako organu właściwego do rozpatrzenia sprawy.
Prezydent Miasta A wskazał, że 9 lipca 2018 r. M. G. był hospitalizowany w trybie nagłym na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym C (dalej: Szpital). Szpital wystąpił do Prezydenta Miasta B z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie potwierdzenia prawa ww. do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Prezydent Miasta B przekazał przedmiotowy wniosek Prezydentowi Miasta A, wyjaśniając, że M. G. został zgłoszony do ubezpieczenia przez Urząd Pracy A, a jego miejscem zamieszkania jest ul. [...]. Prezydent Miasta A ustalił, że M. G. przebywa w placówce dla osób bezdomnych przy ul. [...], prowadzonej przez [...], do którego świadczeniobiorca przyjechał po opuszczeniu zakładu karnego i przebywa w tym ośrodku od 11 lipca 2018 r. Z oświadczenia świadczeniobiorcy wynika, że jest on osobą bezdomną, bez stałego miejsca pobytu; ostatnim miejscem jego zamieszkania (i adresem zameldowania) była ul. [...]. Prezydent Miasta A uznał, że w sytuacji gdy nie można ustalić miejsca zamieszkania bezdomnego świadczeniobiorcy, właściwym do rozpatrzenia wniosku Szpitala pozostaje organ, na terenie którego nastąpiło zdarzenie powodujące wszczęcie postępowania. W tej sprawie jest to Prezydent Miasta B.
W odpowiedzi na wniosek o rozstrzygnięcie sporu, Prezydent Miasta B wskazał, że M. G. w okresie 1973 - 2015 r. dziewięciokrotnie zmieniał adres zameldowania, a jego ostatnim adresem zameldowania na pobyt stały, do 27.11.2015 r., był [...]. Po tej dacie miejsca pobytu świadczeniobiorcy nie są znane. Prezydent Miasta B uważa, że tylko w przypadku świadczeń pomocy społecznej gminą właściwą miejscowo do ich udzielania jest gmina ostatniego miejsca zameldowania osoby bezdomnej na pobyt stały, jednak zasada ta nie ma zastosowania do świadczeń przysługujących na podstawie u.ś.o.z.. Dlatego też organem właściwym do rozpatrzenia wniosku Szpitala jest Prezydent Miasta A.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na podstawie art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego. Przez takie spory należy rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej jednocześnie uważają się za właściwe do załatwienia konkretnej sprawy (spór pozytywny) lub żaden z nich nie uważa się za właściwy do załatwienia sprawy (spór negatywny). Spór między organami jednostek samorządu terytorialnego, które nie mają wspólnego organu wyższego stopnia, jest sporem o właściwość rozstrzyganym przez sąd administracyjny (art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego: Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.; dalej: k.p.a.).