Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Przegalińska (spr.) Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędzia del. WSA Wojciech Kręcisz Protokolant Szymon Janik po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej wniosku Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad a Burmistrzem Miasta Z. w przedmiocie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego postanawia: wskazać Burmistrza Miasta Z. jako organ właściwy w sprawie.
Pismami z dnia 2 stycznia 2013 r. Z. C. i W. Spółka z o.o. w Z. złożyło równolegle do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w B., zwanej dalej "GDDKiA" i do Burmistrza Miasta Z., zwanego dalej "burmistrzem", wnioski o wydanie warunków umieszczenia w pasie drogowym ulicy O. w Z. wodociągu. W myśl art. 20 pkt 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 260) do zarządcy drogi należy wydawanie zezwoleń na zajęcie pasa drogowego i zjazdy z dróg oraz pobieranie opłat i kar pieniężnych. Zgodnie z art. 39 ust. 3 tej ustawy, w szczególnie uzasadnionych przypadkach lokalizowanie w pasie drogowym obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi, z zastrzeżeniem ust. 7, wydawanym w drodze decyzji administracyjnej. Jednakże właściwy zarządca drogi może odmówić wydania zezwolenia na umieszczenie w pasie drogowym urządzeń i infrastruktury, o których mowa w ust. 1a, wyłącznie, jeżeli ich umieszczenie spowodowałoby zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego, naruszenie wymagań wynikających z przepisów odrębnych lub miałoby doprowadzić do utraty uprawnień z tytułu gwarancji lub rękojmi w zakresie budowy, przebudowy lub remontu drogi.
W piśmie z dnia [...] grudnia 2012 r. burmistrz uznał się za organ właściwy do rozpatrzenia sprawy, o czym zawiadomił wnioskodawcę oraz GDDKiA. Według burmistrza ulica O., przez którą przebiegała droga krajowa nr [...], utraciła wspomniany charakter, stając się drogą gminną, a to z uwagi na przekazanie w dniu [...] października 2012 r. nowo wybudowanej w ciągu drogi krajowej nr [...] obwodnicy Z. i W. Burmistrz powołał się na przepis art. 10 ust. 5 ustawy o drogach publicznych. W myśl tego przepisu, odcinek drogi zastąpiony nowo wybudowanym odcinkiem drogi z chwilą oddania go do użytkowania zostaje pozbawiony dotychczasowej kategorii i zaliczony do kategorii drogi gminnej. Tym samym burmistrz stał się zarządcą ulicy O. w Z.
Nie godząc się z tym stanowiskiem GDDKiA złożyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego poprzez wskazanie jej za organ właściwy w sprawie. Zgodnie z art. 22 § 2 k.p.a., spory kompetencyjne między organami jednostek samorządu terytorialnego a organami administracji rządowej rozstrzyga sąd administracyjny. Stosownie do art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zwanej dalej "p.p.s.a." (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. W świetle art. 15 § 1 pkt 4, Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory, o których mowa w art. 4.
Według GDDKiA, ulica O. (odcinek dawnej drogi krajowej nr [...]) na odcinku od nowo wybudowanej drogi krajowej nr [...] do skrzyżowania z ul. K., jest drogą krajową, która po wybudowaniu obwodnicy Z. i W. zapewnia ciągłość drogi krajowej nr [...] w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 3 oraz w nawiązaniu do ust. 3. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy, do dróg krajowych zalicza się drogi stanowiące inne połączenia zapewniające spójność sieci dróg krajowych. W świetle ust. 3 powołanego artykułu, minister właściwy do spraw transportu po zasięgnięciu opinii właściwych zarządów województw, a w miastach na prawach powiatu - właściwych prezydentów miast, w drodze rozporządzenia, ustala przebieg istniejących dróg krajowych, w celu zapewnienia ciągłości dróg krajowych.