Ma to tą konsekwencję, że przedmiot sporów o właściwość (sporów kompetencyjnych) między organami wymienionymi w art. 4 p.p.s.a. należy wiązać z prawnymi formami działania administracji, poddanymi kontroli wykonywanej przez sądy administracyjne, a istnienie funkcjonalnego związku między zakresem kontroli sądu administracyjnego nad wykonywaniem administracji publicznej a przedmiotem (konkretnych) sporów o właściwość (sporów kompetencyjnych) pozwala na wskazanie granicy, do której sięga kognicja NSA wynikająca z art. 4 p.p.s.a. (por. K. Defecińska - Tomczak, glosa do postanowienia NSA z dnia 14 grudnia 2005 r., sygn. akt II OW 60/05, OSP 2007, z. 7 - 8, s. 488 i n.).
Podkreślając w rekapitulacji przedstawionych uwag wprowadzających, że wymienione spory Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga (na wniosek) przez wskazanie organu właściwego do rozpoznania sprawy, w świetle tychże uwag oraz formułowanych na ich podstawie wniosków stanowczo trzeba stwierdzić również, że w rozpatrywanej sprawie nie zaktualizowały się określone przepisem art. 4 p.p.s.a. przesłanki podjęcia rozstrzygnięcia, o wydanie którego zabiega wnioskodawca, a o którym mowa w art. 15 § 2 p.p.s.a.
Przede wszystkim dlatego, że wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego zawierający żądanie wskazania Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Rawie Mazowieckiej, jako organu właściwego do skierowania osób, wobec których toczą się postępowania podlegające regulacji ustawy - Kodeks postępowania karnego na badania przez biegłego w celu wydania opinii w przedmiocie uzależnienia od alkoholu i wskazania rodzaju zakładu leczniczego na podstawie art. 24 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - abstrahując już nawet od jego merytorycznej oceny, w świetle której wniosek ten trzeba uznać za pozbawiony podstaw, o czym przekonują poniżej przedstawione argumenty - nie pochodzi od podmiotu, który w świetle art. 4 p.p.s.a. w związku z art. 22 § 2 k.p.a. (oraz art. 64 § 3 w związku z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., o czym mowa dalej) mógłby skutecznie zainicjować postępowanie uzasadniające potrzebę wskazania organu właściwego do załatwienia sprawy. I to nawet niezależnie od tego, że podmiot inicjujący postępowanie w rozpoznawanej sprawie - a mianowicie Prokurator Rejonowy w Rawie Mazowieckiej - nie jest, co w świetle treści przywołanych przepisów prawa oraz wynikających z nich konsekwencji trzeba uznać za oczywiste, ani organem jednostki (jednostek) samorządu terytorialnego, ani też organem administracji rządowej, które - jak jednoznacznie wynika to z przywołanej regulacji prawnej - są legitymowane do wystąpienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego.
Jeżeli - o czym mowa była na wstępie - istotą sporu kompetencyjnego (sporu o właściwość) jest rozbieżność poglądów organów administracji co do zakresu ich działania, co wyraża się w jednoczesnym przyjmowaniu lub wyłączaniu przez nie własnych kompetencji do załatwiania - co trzeba podkreślić - indywidualnej sprawy administracyjnej w rozumieniu art. 1 pkt 1 k.p.a., a więc sprawy, która w toku administracyjnego postępowania jurysdykcyjnego przed organem administracji publicznej podlega załatwieniu w drodze aktu administracyjnego, bądź też w innej prawnej formie działania administracji publicznej podlegającej kontroli sądu administracyjnego, zaś istotą rozstrzygnięcia tego sporu jest zapobieżenie sytuacji, w której w tożsamej sprawie toczyłyby się równolegle dwa postępowania, w których zostałyby wydane dwa rozstrzygnięcia (spór pozytywny) lub zapewnienie ochrony prawnej podmiotowi, który domaga się działania organów administracji (spór negatywny), to wobec treści art. 25 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - który stanowi, że na badanie o którym mowa w art. 24, kieruje gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych właściwa według miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, której postępowanie dotyczy, na jej wniosek lub z własnej inicjatywy - za uzasadniony trzeba uznać wniosek, że treść przywołanej regulacji prawnej nie tworzy żadnego (nawet potencjalnego) pola do zaistnienia sporu kompetencyjnego w przedstawionym powyżej rozumieniu tego pojęcia, skoro inicjatywa skierowania na badanie może pochodzić od osoby, której dotyczy postępowanie lub od właściwej miejscowo komisji.