Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Kuba po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia K. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 28 lutego 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 859/06 w zakresie odrzucenia wniosku o wyłączenie sędziów wojewódzkiego sądu administracyjnego w sprawie ze skargi K. L. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wynalazku postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 28 lutego 2008 r. o sygn. akt VI SA/Wa 859/06 odrzucił wniosek K. L. o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. w sprawie ze skargi K. L. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lutego 2006 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wynalazku.
W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że wniosek taki jest niedopuszczalny. Skarżący nie wskazał na okoliczności, które wymagają oceny, czy wątpliwości co do bezstronności sędziego są uzasadnione. Zarzuty skarżącego odnoszą się natomiast do zarządzenia Przewodniczącego Wydziału VI z dnia 8 sierpnia 2007 r. oraz do pisma z dnia 10 sierpnia 2007 r., skierowanego do strony w wyniku powyższego zarządzenia. Pismem tym poinformowano skarżącego, że termin do wniesienia skargi kasacyjnej jest terminem ustawowym i nie jest możliwe jego przedłużenie, natomiast dopuszczalne jest jego przywrócenie na zasadach ogólnych. Fakt, że skarżący potraktował to pismo jako działanie na jego szkodę nie stanowi uzasadnienia dla wniosku o wyłączenie wszystkich sędziów, a jest jedynie wyrazem jego negatywnej opinii o działalności tego sądu.
W zażaleniu K. L. wniósł o uchylenie powyższego postanowienia w całości oraz udostępnienie wykazu sędziów WSA w W. w celu złożenia wniosków i indywidualne uzasadnienie wyłączenia poszczególnych sędziów. W uzasadnieniu skarżący podniósł, że Sąd wykorzystuje formalne przeszkody, takie jak instytucja kosztów sądowych bądź niedopuszczalność drogi odwoławczej, do orzekania oczywiście nieobiektywnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Żądanie skarżącego wyłączenia wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. w sprawie z jego skargi rozpatrywanej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stanowiło niedopuszczalny wniosek, który podlegał odrzuceniu.
Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach osobistych ze stronami oraz nie mieli określonych wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego we wszystkich procedurach sądowych sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy. Poza wypadkami wyłączenia z mocy samego prawa (art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., powoływanej dalej jako p.p.s.a.) wyłączenie sędziego następuje także na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie (art. 19 p.p.s.a.). Oznacza to, że o wniosku o wyłączenie sędziego można mówić wówczas, gdy odnosi się on do określonych sędziów i oparty jest na podstawach wskazujących na istnienie takiego stosunku osobistego pomiędzy tym sędzią a jedną ze stron lub jej przedstawicielem albo takiego związku ze sprawą, który wymaga oceny, czy sytuacja może wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego.
Stanowisko K. L. w tej sprawie wynika z przyjęcia całkiem innych założeń niż przedstawione powyżej. Skarżący wskazał bowiem na potrzebę wyłączenia z góry wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W., co jest następstwem jego negatywnej opinii o działalności tego Sądu bez względu na to, którzy sędziowie dotychczas brali udział w rozpoznawaniu jego sprawy. Takie postępowanie skarżącego nie stanowi korzystania z przysługujących stronie uprawnień procesowych, ale jest działaniem obliczonym na podważenie autorytetu sądów jako takich. Skarżący w istocie rzeczy zmierza do zakwestionowania skierowanego do niego przez Sąd zarządzenia z dnia 8 sierpnia 2007 r. oraz pisma z dnia 10 sierpnia 2007 r.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. zasadnie uznał, że żądanie skarżącego nie jest dopuszczalnym wnioskiem o wyłączenie sędziów i wniosek ten odrzucił na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku art. 64 § 3 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.
MR