Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Skoczylas po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Syndyka Masy Upadłości D. S.A. w upadłości likwidacyjnej w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 sierpnia 2016 r., sygn. akt V SA/Wa 1270/16 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Syndyka Masy Upadłości D. S.A. w upadłości likwidacyjnej w W. na decyzję Ministra Rozwoju z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do zwrotu dofinansowania ze środków z budżetu Unii Europejskiej postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2016 r., sygn. akt V SA/Wa 1270/16, działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. − Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., powoływanej dalej jako: p.p.s.a.), po rozpoznaniu wniosku Syndyka Masy Upadłości D. S.A. w upadłości likwidacyjnej, odmówił wstrzymania wykonania decyzji Ministra Rozwoju z dnia [...] marca 2016 r., w przedmiocie zobowiązania do zwrotu dofinansowania na realizację projektu.
Sąd I instancji stwierdził, że Syndyk Masy Upadłości D. S.A. w upadłości likwidacyjnej wraz ze skargą na wyżej powołaną decyzję Ministra Rozwoju, złożył wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku Syndyk podkreślił, że organy administracji poprzez swoje działania w niniejszej sprawie zmierzają do obejścia przepisów ustawy z 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i zaspokojenia swoich roszczeń poza podziałem funduszy masy upadłości. Wnioskujący zarzucił ponadto zarówno Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, jak i Ministrowi Rozwoju błędne skierowanie decyzji zobowiązujących do zwrotu wobec niego, a nie wobec upadłej spółki. Podkreślił, że organ może podjąć próbę przymusowej egzekucji, na dowód czego załączył kopię wezwania do zaspokojenia wierzytelności z 1 kwietnia 2016 r. W ocenie Syndyka, ewentualna egzekucja będzie odbywała się ze szkodą dla niego oraz dla ogółu wierzycieli upadłej spółki i spowoduje konieczność poniesienia znacznych kosztów związanych z koniecznością obrony swych praw.
Przedstawiając swoje rozstrzygnięcie, Sąd I instancji podniósł na wstępie, że wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie mogą uzasadniać zarzuty wskazujące na wydanie decyzji z naruszeniem prawa. Na etapie rozpoznania wniosku o wstrzymanie Sąd nie ma bowiem możliwości oceny zgodności z prawem decyzji wydanych w toku postępowania administracyjnego, a zatem niedopuszczalne jest wywodzenie konieczności uwzględnienia wniosku z przekonania o wadliwości rozstrzygnięcia. Sąd nie uwzględnił zatem argumentów dotyczących skierowana decyzji do Syndyka.
Oceniając przedmiotowy wniosek WSA stwierdził, że nie zostało udokumentowane, iż ewentualne rozpoczęcie egzekucji spowoduje zaistnienie okoliczności przewidzianych w art. 61 § 3 p.p.s.a. Nie zostały przedstawione żadne materiały dotyczące obecnego stanu masy upadłości po spółce, jej relacja do kwoty określonej w zaskarżonej decyzji, ani w jaki sposób jej egzekucja mogłaby faktycznie zagrozić zaspokojeniu pozostałych wierzycieli. Zbadanie, czy wykonanie decyzji odbędzie się z uszczerbkiem dla majątku wnioskodawcy, prowadząc do powstania znacznej szkody, bądź powodując trudne do odwrócenia skutki, musi się odbywać z uwzględnieniem szczegółowych informacji o rzeczywistej i aktualnej sytuacji finansowej, a zatem przykładowo po uzyskaniu wiedzy o wysokości środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych, czy kwotach posiadanych ewentualnych wierzytelności.