Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Kręcisz po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Jędrzeja J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 października 2016 r., sygn. akt I SA/Gl 88/15 o odrzuceniu sprzeciwu w sprawie ze skargi Jędrzeja J. na postanowienie Wojewody Śląskiego z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 10 października 2016 r. odrzucił sprzeciw Jędrzeja J. na zarządzenie z dnia 23 sierpnia 2016 r. starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, w sprawie Jędrzeja J. na postanowienie Wojewody Śląskiego z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym postanawia.
Zarządzeniem z dnia 23 sierpnia 2016 r. starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach pozostawił bez rozpoznania wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy z uwagi na brak uzupełnienia braku formalnego wniosku w postaci wypełnienia aktualnego urzędowego formularza, jak również podpisania wniosku.
W terminie przewidzianym do dokonania tej czynności skarżący wniósł sprzeciw od powyższego zarządzenia, który nie zawierał jego własnoręcznego podpisu, a jedynie podpis mechanicznie odtworzony. Pomimo wezwania, na podstawie zarządzenia Zastępcy Przewodniczącego Wydziału z dnia 12 września 2016 r. do uzupełnienia braku formalnego sprzeciwu poprzez jego własnoręczne podpisanie, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia sprzeciwu, Skarżący w dniu 29 września 2016 r. (data nadania) nadesłał kolejny egzemplarz sprzeciwu, który nie zawierał własnoręcznego podpisu.
Z powyższych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach na podstawie art. 46 § 1 pkt 4 oraz 259 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej "p.p.s.a." odrzucił sprzeciw.
Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie zarzucając Sądowi I instancji formalizm.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
W rozpoznawanej sprawie istota sporu sprowadza się do stwierdzenia, czy skarżący w terminie uzupełnił brak formalny sprzeciwu poprzez jego podpisanie.
Jak wynika z art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a. każde pismo powinno zawierać podpis strony, która je wniosła. Na gruncie p.p.s.a. każde pismo musi być opatrzone własnoręcznym podpisem. Jeżeli zaś pismo nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o uzupełnienie tego braku formalnego w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 49 § 1 p.p.s.a.). Szczególny rygor wezwania do uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu wprowadził art. 259 § 2 p.p.s.a., stanowiąc, że sprzeciw, którego braki formalne nie zostały uzupełnione, sąd odrzuca.
W przedmiotowej sprawie bezspornym faktem jest, że skarżący nie wykonał zarządzenia Sądu wzywającego go do podpisania sprzeciwu z dnia 6 września 2016 r. (data nadania do sądu - k. 143). W swoim zażaleniu z dnia 15 listopada 2016 r. na odrzucenie sprzeciwu skarżący zakwestionował nieuzupełnienie przez siebie braków sprzeciwu tłumacząc, że nie został on prawidłowo pouczony, czym w świetle prawa jest podpis, jak również zarzucając Sądowi I instancji nadmierny formalizm.