Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Joanna Kabat - Rembelska po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Z. W. na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 września 2007 r., sygn. akt II GZ 134/06 w zakresie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi Z. W. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2006 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uznania zarzutów w sprawie postępowania egzekucyjnego obejmującego należność pieniężną wynikająca z grzywny postanawia: odrzucić zażalenie
Przewodniczący Wydziału III Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. zarządzeniem z dnia 31 lipca 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 2420/06 wezwał Z. W. do uiszczenia wpisu sądowego od skargi na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2006 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uznania zarzutów w sprawie postępowania egzekucyjnego obejmującego należność pieniężną wynikającą z grzywny.
Skarżący wniósł zażalenie na to zarządzenie, które Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 10 października 2006 r. oddalił, na powyższe postanowienie skarżący w dniu 17 listopada 2006 r. złożył "prośbę, skargę, kasację i apelację". Pismo to zostało potraktowane jako zażalenie i postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2006 r. zostało odrzucone. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając w dniu 6 marca 2007 r. zażalenie skarżącego na wymienione ostatnio postanowienie odrzucił je. Zażalenie skarżącego na postanowienie z dnia 6 marca 2007 r., zostało odrzucone postanowieniem z dnia 22 maja 2007 r.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 11 września 2007 r. odrzucił zażalenie na postanowienie z dnia 22 maja 2007 r. Z. W. w kolejnym zażaleniu zakwestionował postanowienie z dnia 11 września 2007 r. podnosząc, że zostało ono wydane bezprawnie i w związku z tym powinno zostać "całkowicie uchylone, cofnięte, zmienione oraz uznane za nieważne".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 września 2007 r. zostało doręczone skarżącemu w dniu 1 października 2007 r. wraz z pouczeniem, iż jest ono ostateczne i nie podlega zaskarżeniu.
W dniu 11 października 2007 r. Z. W. wniósł - skierowaną do Sądu Najwyższego, a za pośrednictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego - prośbę, skargę od postanowienia Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 11 września 2007 r.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 194 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., zażalenie jest obok skargi kasacyjnej środkiem odwoławczym, który wnosi się do Naczelnego Sądu Administracyjnego i przysługuje od postanowień wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto od postanowień wyliczonych taksatywnie w tym przepisie (pkt 1-10).
Z treści art. 15 § 1 pkt 1, art. 173 § 1 i art. 194 § 1 p.p.s.a. wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozpoznawania środków odwoławczych, tj. skargi kasacyjnej i zażaleń od wyroków i postanowień wojewódzkich sądów administracyjnych stosownie do przepisów tej ustawy. Natomiast ustawa ta nie zawiera przepisu, który dopuszczałby możliwość rozpoznawania w trybie w niej określonym, skargi kasacyjnej bądź zażalenia od orzeczeń wydanych przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Wskazać należy również, że skarżący wniósł środek odwoławczy w formie pisma skierowanego do Sądu Najwyższego za pośrednictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego, a zatem w trybie, którego nie przewidują przepisy mające zastosowanie w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że od wyroków i postanowień wydanych przez Naczelny Sąd Administracyjny nie przysługuje żaden ze wskazanych przez skarżącego środków odwoławczych. Stają się one prawomocne z chwilą ich wydania.
W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny uznając zażalenie za niedopuszczalne na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.