Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Jagielska po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2017 r. sygn. akt V SA/Wa 2867/16 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu ułatwiania startu młodym rolnikom postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 12 stycznia 2017 r. o sygn. akt V SA/Wa 2867/16, orzekając na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), odmówił A. B. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] sierpnia 2016 r. w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu ułatwiania startu młodym rolnikom.
Wyjaśniając motywy podjętego rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że w treści skargi na powyższą decyzję skarżąca, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania tej decyzji. Wnioskodawczyni wyjaśniła, że wskutek wykonania decyzji zostanie jej wyrządzona znaczna szkoda. Zaznaczyła, iż jest osobą młodą, o czym świadczy status "młodego rolnika", a prowadzona przez nią działalność rolnicza ma sezonowy charakter. Stąd przymusowe egzekwowanie należności wynikającej z zaskarżonej decyzji w kwocie 75000 zł powiększonej o kwotę odsetek i kosztów postępowania administracyjnego, może zachwiać cały roczny proces produkcji, co może wiązać się z utratą nie części, a całego rocznego dochodu. Taki stan rzeczy może zaś spowodować konieczność zakończenia działalności gospodarczej, co stanowi trudny do odwrócenia skutek wykonania decyzji.
Zdaniem Sądu skarżąca nie wykazała, że wykonanie decyzji Prezesa ARiMR mogłoby wyrządzić jej znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a. Na poparcie wniosku przytoczyła jedynie twierdzenia o potencjalnym wpływie wykonania zaskarżonej decyzji na kondycję prowadzonej przez nią działalności rolniczej. W treści wniosku nie przedstawiła zaś ani konkretnych danych obrazujących aktualną sytuację finansową prowadzonego przez nią gospodarstwa, ani nie sprecyzowała z jakimi dokładnie skutkami będzie wiązało się wykonanie decyzji. Nie przedłożyła także żadnych dokumentów na potwierdzenie tych okoliczności. W takim stanie rzeczy, w ocenie Sądu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku, za czym nie mogła przemawiać wyłącznie wysokość kwoty nałożonej zaskarżoną decyzją. Sąd podkreślił, że ocena skutków, jakie wywoła zapłata należności pieniężnej na rzecz organu nie może być przeprowadzana w oderwaniu od informacji o aktualnej kondycji finansowej strony skarżącej. Ponadto Sąd zważył, że świadczenie pieniężne nałożone zaskarżoną decyzją ma charakter odwracalny. Dlatego też w przypadku ewentualnego uwzględnienia skargi istnieje oczywista możliwość zwrotu skarżącej kwoty orzeczonej decyzją.
W zażaleniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego A. B., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, domagała się uchylenia postanowienia Sądu z dnia 12 stycznia 2017 r. i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania lub uchylenia tego postanowienia i wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Do zażalenia załączono dwie faktury VAT, z których - zdaniem skarżącej - wynikają jej potrzeby finansowe w zakresie prowadzenia działalności rolniczej, których nie mogła opłacić na skutek zajęć i potrąceń.