Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Hanna Kamińska po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia B. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 24 marca 2010 r. sygn. akt VI SA/Wa 1762/09 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 9 grudnia 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 1762/09 w sprawie ze skargi P. R. - K. p.w. św. R. w D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji oraz udzielenia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych postanawia: oddalić zażalenie
Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 1762/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. uchylił zaskarżoną przez P. R.-K. p.w. św. R. w D. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] lipca 2009 r., nr [...] uchylającą decyzję Wójta Gminy D. z dnia [...] maja 2009 r., nr [...] oraz udzielającą B. G. zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych do 4,5 % oraz piwa.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła uczestniczka postępowania - B. G., reprezentowana w sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika. Skarga kasacyjna została opłacona znakami opłaty sądowej.
Postanowieniem z dnia 24 marca 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 1762/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odrzucił skargę kasacyjną uczestniczki postępowania uznając, że uiszczenie opłaty sądowej od skargi kasacyjnej w znakach opłaty sądowej nie spełnia wymogów prawidłowego wniesienia opłaty. Wobec powyższego, Sąd I instancji odrzucił skargę kasacyjną na podstawie art. 221 w zw. z art. 219 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej: p.p.s.a.).
Na powyższe postanowienie B. G., działająca poprzez adwokata, wniosła zażalenie. Reprezentujący stronę pełnomocnik wskazał w uzasadnieniu, że wniósł opłatę od skargi kasacyjnej, jednak wskutek niedopatrzenia dokonał uiszczenia opłaty w znakach opłaty sądowej, zamiast na rachunek bankowy właściwego sądu. W ocenie pełnomocnika uiszczenie opłaty w odpowiedniej kwocie, ale w niewłaściwy sposób nie jest brakiem formalnym, który uniemożliwia merytoryczne rozpatrzenie sprawy. Ścisłe zastosowanie się do przepisów prowadzi do pozbawienia strony prawa dochodzenia jej słusznych interesów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości że należny w sprawie wpis od skargi kasacyjnej jest wpisem stałym i wynosi 250 zł.
Zgodnie z art. 219 § 2 p.p.s.a. zd. Pierwsze, opłatę sądową uiszcza się gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy właściwego sądu.
Stosownie natomiast do art. 221 p.p.s.a pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. Należy wprawdzie zauważyć, że art. 221 p.p.s.a., na mocy art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 12 lutego 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2010 r. Nr 36, poz.196) został uchylony, ale nowelizacja ustawy weszła w życie w dniu 10 kwietnia 2010 r., zatem już po wydaniu zaskarżonego postanowienia (24 marca 2010 r.), dlatego powyższa zmiana nie może mieć znaczenia dla oceny prawidłowości zaskarżonego postanowienia.
W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowane jest stanowisko, zgodnie z którym brak jest możliwości uiszczenia opłaty sądowej, w tym wpisu, w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w innej formie, niż wskazana w przepisie art. 219 § 2 p.p.s.a. Dotyczy to w szczególności uiszczenia opłaty znakami opłaty sądowej (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 czerwca 2010 r., I OSK 853/10, z dnia 14 maja 2010 r., II FZ 137/10, z dnia 4 kwietnia 2008 r., II OZ 289/08).
W niniejszej sprawie profesjonalny pełnomocnik dokonał opłaty sądowej w znakach opłaty sądowej, wobec czego należy stwierdzić, że nie zastosował się do dyspozycji art. 219 § 2 p.p.s.a., który podobnie jak § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.), nie przewiduje możliwości dokonywania opłat sądowych w formie naklejania znaków opłaty sądowej. Obowiązujący w dniu wydania postanowienia przez Sąd I instancji art. 221 p.p.s.a. nakładał na Sąd obowiązek odrzucenia skargi kasacyjnej, w sytuacji jej nieopłacenia przez profesjonalnego pełnomocnika. Uiszczenie opłaty od skargi kasacyjnej w późniejszym terminie nie ma wpływu na treść art. 221 p.p.s.a. i nie może być podstawą do zmiany orzeczenia Sądu I instancji.
Z uwagi na powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.