Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Robotowska po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia T. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 4 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 951/14 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi T. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie wykreślenia z rejestru podmiotów prowadzących agencję zatrudnienia postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 4 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie T. N. w sprawie z jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] października 2014 r. w przedmiocie wykreślenia z rejestru podmiotów prowadzących agencję zatrudnienia.
W uzasadnieniu postanowienie Sąd pierwszej instancji wskazał, że jak wynika to z oświadczenia T. N., skarżący prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z żoną oraz trójką dzieci (13 lat, 9 lat i 7 lat). Skarżący jest właścicielem domu o powierzchni 124 m2 oraz działki budowlanej o powierzchni 980 m2 oraz domu pozostającego w budowie o powierzchni 110 m2. Dochody gospodarstwa domowego, na które składają się dochody z pracy zawodowej skarżącego w kwocie 9.000 zł, z działalności gospodarczej w kwocie 850 euro oraz zasiłek, świadczenie pielęgnacyjne w kwocie 1.153 zł, zamykają się łączną kwotą 10.153 zł + 850 euro. Skarżący wykazał także fakt posiadania oszczędności: 40.000 zł, 10.000 euro oraz fakt posiadania papierów wartościowych na kwotę 15.000 zł. Jest też właścicielem pojazdu marki Citroen Xsara Picasso z 2008 r. Nadmienił, że jedno z dzieci wymaga stałej opieki matki (orzeczenie o niepełnosprawności), a dochody uzyskiwane w euro z działalności gospodarczej są wydatkowane na leczenie dziecka i zakup leków za granicą.
Sąd pierwszej instancji odmawiając przyznania prawa pomocy uznał, że skarżący posiada wysokie dochody i znaczne oszczędności, co pozwala uznać, że pokrycie kosztów postępowania sądowego w niniejszej sprawie nie będzie się dla wnioskodawcy wiązało z brakiem środków na konieczne utrzymanie a przez uszczerbek dla utrzymania koniecznego należy rozumieć pozbawienie środków na pokrycie najbardziej podstawowych potrzeb, a więc kosztów wyżywienia, ubrania i zamieszkania. WSA w Łodzi podkreślił również, że w związku z chorobą jednego z dzieci skarżącego, jego sytuacja rodzina jest trudna, jednak w zestawieniu z całościowym dochodem i znacznymi oszczędnościami pozwala uznać, że rodzina skarżącego nie popadnie w stan zubożenia.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył T. N.. Wniósł o jego uchylenie i przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Skarżący podkreślił, że jego sytuacja finansowa jest bardzo trudna, gdyż musi sprowadzać z zagranicy bardzo drogie leki i suplementy dla swojej chorej córki. Wskazał również, że zgromadzone przez niego oszczędności przeznaczane są w dużej mierze na leczenie córki oraz przyszłe wyjazdy do kliniki leczniczej za granicą.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw i dlatego podlega oddaleniu.
Zgodnie z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Natomiast uregulowana w art. 243-263 p.p.s.a. instytucja prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi odstępstwo od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony.