Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Krystyna Anna Stec po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia J. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 18 marca 2010 r., sygn. akt VII SA/Wa 764/08 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi J. L. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] marca 2008 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 18 marca 2010 r., sygn. akt VII SA/Wa 764/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odrzucił skargę kasacyjną J. L. od wyroku tegoż Sądu z dnia 11 grudnia 2008 r., w sprawie ze skargi J. L. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] marca 2008 r., nr [...], w przedmiocie stwierdzenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, z następującym uzasadnieniem.
Skarżąca została wezwana do uzupełnia braku formalnego, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej, poprzez nadesłanie pełnomocnictwa procesowego udzielonego A. A. M. Wezwanie doręczono w dniu 29 lipca 2009 r., jednak stosowne pełnomocnictwo nie zostało nadesłane.
Sąd wskazał również, że termin do wniesienia skargi kasacyjnej rozpoczął bieg od dnia 22 stycznia 2009 r., w którym doręczono skarżącej odpis wyroku z uzasadnieniem, a zatem termin ten upłynął z dniem 23 lutego 2009 r. Skarga kasacyjna wniesiona w dniu 26 czerwca 2009 r. została więc wniesiona po terminie.
W zażaleniu J. L. zaskarżyła powyższe postanowienie w całości wnosząc o jego uchylenie. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła naruszenie przepisów art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) poprzez jego niewłaściwe zastosowanie oraz nierozważenie w toku postępowania wszystkich okoliczności faktycznych, które to uchybienie miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie.
W uzasadnieniu zażalenia wskazano, że skarżąca niezwłocznie po wydaniu przez Sąd wyroku przekazała sprawę do prowadzenia A. A. M., który podawał się za radcę prawnego, przyjął od skarżącej zaliczkę a także regularnie ją informował o postępach w sprawie. Gdy skarżąca dowiedziała się o braku formalnym skargi kasacyjnej podjęła próbę skontaktowania się z pełnomocnikiem, co jednak okazało się niemożliwe. W ocenie skarżącej uchybiła ona terminowi do wniesienia skargi kasacyjnej bez swojej winy, bowiem w najlepszej wierze zleciła wykonanie tej czynności - jak jej się wydawało - profesjonalnemu pełnomocnikowi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 177 § 1 p.p.s.a. skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Stosownie do treści art. 178 p.p.s.a. odrzuceniu na posiedzeniu niejawnym podlega skarga kasacyjna wniesiona po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalna, jak również skarga kasacyjna, której braków strona nie uzupełniła w terminie.
W przedmiotowej sprawie odpis wyroku z uzasadnieniem doręczono skarżącej w dniu 22 stycznia 2010 r. Termin do wniesienia skargi upłynął dnia 23 lutego 2010 r. Skargę kasacyjną nadano natomiast w dniu 26 czerwca 2010 r., a zatem z uchybieniem terminu określonego w art. 177 § 1 p.p.s.a. Ponadto wskazać należy, że do skargi kasacyjnej nie załączono pełnomocnictwa, o którego nadesłanie skarżąca została wezwana przez Sąd. Skarżąca nie uzupełniła tego braku.
Odnosząc się do podniesionego w zażaleniu argumentu, że do uchybienia terminu doszło bez winy skarżącej, wyjaśnić należy, że tego typu okoliczność może być przedmiotem rozważań na tle wniosku o przywrócenie terminu. Dodać trzeba, że w rozpoznawanej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 14 lipca 2010 r. uchylił odmowę przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 11 grudnia 2008 r.
Konkludując, Sąd I instancji zasadnie odrzucił skargę kasacyjną na podstawie art. 178 p.p.s.a., a zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji postanowienia.