Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia M. H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 października 2021 r. sygn. akt III SPP/Gl 140/21 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi M. H. na bezczynność Powiatowego Urzędu Pracy w Zabrzu w przedmiocie wniosku o pożyczkę dla mikroprzedsiębiorcy postanawia: oddalić zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 247 p.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi lub wniosku. Wyjaśnić w tym miejscu należy, że o oczywistej bezzasadności skargi lub wniosku można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Tym samym chodzi o taką sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2010, str. 573). Potrzeba zastosowania art. 247 p.p.s.a. będzie zachodziła przede wszystkim w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 p.p.s.a. (zob. M. Niezgódka-Medek, Komentarz do art. 247 p.p.s.a. [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz., LEX 2011, a także powołane tam orzecznictwo).
W rozpoznawanej sprawie skarga strony skarżącej dotyczyła sprawy, tj. wniosku o udzielenie pożyczki, która nie mieści się we właściwości rzeczowej sądu administracyjnego określonej w art. 3 i 4 p.p.s.a. Skarga na bezczynność ma na celu spowodowanie rozstrzygnięcia przez organ administracji publicznej określonej sprawy administracyjnej. Sprawa objęta skargą pozostaje natomiast poza kognicja sądów administracyjnych.
W niniejszej sprawie Sąd był zatem uprawniony do uznania skargi za oczywiście bezzasadną, a to z kolei uzasadniało odmówienie prawa pomocy (art. 247 p.p.s.a.).
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.