Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Kierejczyk (spr.) po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Polskiego Związku Bokserskiego na zarządzenie zastępcy Przewodniczącego Wydziału VI Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 26 czerwca 2009 r. sygn. akt VI SO/Wa 5/08 w zakresie odmowy umorzenia grzywny w sprawie z wniosku T. A. w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny za nieprzekazanie skargi w sprawie odmowy udzielenia licencji promotora boksu zawodowego postanawia: oddalić zażalenie
Zarządzeniem z dnia 26 czerwca 2009 r. sygn. akt VI SO/Wa 5/08 zastępca Przewodniczącego Wydziału VI Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. odmówił Polskiemu Związkowi Bokserskiemu umorzenia grzywny w kwocie 5.382,06 zł.
Ze stanu faktycznego sprawy przedstawionego w uzasadnieniu powyższego zarządzenia wynika, że postanowieniem z dnia 21 maja 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., na podstawie art. 55 § 1 i art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., powoływanej dalej jako p.p.s.a.), wymierzył Polskiemu Związkowi Bokserskiemu grzywnę we wskazanej wyżej wysokości za nieprzekazanie do Sądu skargi T. A. w sprawie odmowy udzielenia licencji promotora boksu zawodowego. Organ został wezwany do uiszczenia grzywny na rachunek bankowy lub w kasie Sądu w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania, pod rygorem egzekucji.
Polski Związek Bokserski wniósł o umorzenie w całości wskazanej wyżej grzywny podnosząc, że nie jest organizacją prowadzącą działalność gospodarczą, a swoje cele statutowe realizuje głównie w oparciu o dotacje celowe z Ministerstwa Sportu i Turystyki, które mogą być wydatkowane tylko na określone cele. W ocenie dłużnika zapłata przez niego grzywny spowoduje ograniczenie możliwości realizowania jego statutowych celów. Na wezwanie Sądu Związek nadesłał sprawozdania finansowe za lata 2007-2008, zeznania podatkowe za wskazany okres oraz wyciągi z rachunków bankowych za ostatnie 6 miesięcy.
Po przeanalizowaniu wskazanych wyżej dokumentów Przewodniczący Wydziału VI Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. uznał, że sytuacja majątkowa dłużnika (w szczególności środki zgromadzone w roku bieżącym na rachunkach bankowych) - pomimo straty poniesionej w 2008 r. - pozwala mu na uiszczenie wymierzonej w sprawie grzywny.
Polski Związek Bokserski zaskarżył powyższe zarządzenie w całości, wniósł o jego zmianę poprzez uwzględnienie w całości wniosku o umorzenie grzywny lub o uchylenie zarządzenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Organ wskazał, że rozpoznając wniosek Przewodniczący nie zastosował przepisów zawartych w art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o sporcie kwalifikowanym (Dz.U. Nr 155, poz. 1298 ze zm.) oraz art. 7 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. Nr 96, poz. 873 ze zm.) oraz błędnie wyłożył art. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania i rozkładania na raty oraz cofania odroczenia lub rozłożenia na raty nieuiszczonych należności sądowych orzeczonych w postępowaniu przed sądem administracyjnym (Dz.U. Nr 221, poz. 2194). W uzasadnieniu zażalenia Związek podniósł, że środki zgromadzone na rachunku musiały być niezwłocznie przeznaczone na pokrycie straty. Zarzucił również, że Sąd nie wziął pod uwagę szczególnego charakteru i przeznaczenia pieniędzy pozostających w dyspozycji Polskiego Związku Bokserskiego. Polski Związek Bokserski jest organizacją pozarządową wykonującą zadania pożytku publicznego na podstawie przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i na ten cel otrzymuje dotacje z budżetu państwa. Środki te jako celowe nie mogą zostać użyte na pokrycie żadnego innego wydatku, np. grzywny. Strona podniosła, że samo posiadanie środków pieniężnych nie przesądza o możliwości uiszczenia grzywny, ponieważ nie zawsze dłużnik może nimi swobodnie dysponować. Polski Związek Bokserski nie może przeznaczyć środków nabytych z dotacji na żaden inny cel niż wykonanie zadania publicznego i pokrycie straty bilansowej powstałej przy wykonywaniu innego typu zadania. Nie jest zatem w stanie uiścić grzywny, a przymusowe jej ściągnięcie oznacza angażowanie środków budżetowych na cel niezgodny z ich przeznaczeniem.