Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 25 września 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia [A.] sp. z o.o. w L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2020 r., sygn. akt VI SA/Wa 943/19 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi [A.] sp. z o.o. w L. na decyzję Ministra Energii z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za niedopełnienie obowiązku tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, objętym zażaleniem postanowieniem z 3 czerwca 2020 r., sygn. akt VI SA/Wa 943/19, działając na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, dalej cyt. jako: p.p.s.a.), odrzucił skargę [A.] sp. z o.o. w L. (dalej: Spółka, skarżąca) na decyzję Ministra Energii z [...] lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za niedopełnienie obowiązku tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw.
Z uzasadnienia sądu pierwszej instancji wynika, że prawomocnym postanowieniem z 11 września 2019 r., sygn. akt VI SPP/Wa 82/19 referendarz sądowy - po rozpoznaniu złożonego przy skardze na wyżej opisaną decyzję wniosku - odmówił przyznania skarżącej prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W związku z tym, zarządzeniem z 25 lutego 2020 r. skarżąca została wezwana do wykonania, w terminie 7 dni, prawomocnego zarządzenia z 8 października 2019 r. wzywającego do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 16 789 zł, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie zostało doręczone skarżącej w dniu 11 marca 2020 r., a w terminie otwartym do uiszczenia wpisu, pismem z 17 marca 2020 r. skarżąca, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych oraz zmianę istotnych, jej zdaniem, okoliczności związanych z jej aktualną sytuacją faktyczną i finansową, ponownie wniosła o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych z uwagi na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 września 2019 r., sygn. akt II GSK 3921/17, którym oddalono skargę kasacyjną skarżącej od wyroku WSA w Warszawie z 9 marca 2017 r. oddalającego skargę Spółki na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z [...] czerwca 2016 r. w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego. Skarżąca wskazała, że tym samym decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna, a zatem Spółka nie może kontynuować prowadzenia składu podatkowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucając skargę wskazał, że po sprawdzeniu w rejestrze opłat sądowych stwierdził, iż na rachunek sądu nie wpłynęła żadna opłata z tytułu wpisu od skargi w niniejszej sprawie. Skarga nie została zatem opłacona i podlegała odrzuceniu. W ocenie sądu powołane w piśmie z 17 marca 2020 r. (WSA błędnie podaje datę "7 marca") okoliczności, wynikające z wyroku NSA o sygn. akt II GSK 3921/17, a dotyczące cofnięcia koncesji nie są nowymi okolicznościami uzasadniającymi zmianę sytuacji i stanowiska sądu w sprawie przyznania prawa pomocy, ponieważ okoliczność ta była już w istocie brana pod uwagę w postępowaniu dotyczącym przyznania prawa pomocy. Skarżąca we wniosku o przyznanie prawa pomocy (k. 4) wskazała już bowiem, iż na skutek prowadzonych przeciw niej postępowań zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej. Sąd podkreślił ponadto, że zasadniczą przyczyną odmowy przyznania skarżącej prawa pomocy było niewykonanie przez nią wezwania sądu do przedłożenia licznych (wymienionych przez sąd) dokumentów obrazujących sytuację materialną i finansową Spółki.