Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Jerzy Sulimierski po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia H. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. z dnia 7 października 2009 r. sygn. akt II SA/Sz 38/09 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. z dnia 22 kwietnia 2009 r. sygn. akt II SA/Sz 38/09 w sprawie ze skargi H. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia decyzji stwierdzającej prowadzenie uprawy leśnej i przyznającej prawo do wypłaty comiesięcznego ekwiwalentu za wyłączenie gruntu z upraw rolnych i prowadzenie uprawy leśnej postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. postanowieniem z dnia 7 października 2009 r., sygn. akt II SA/Sz 38/09 odrzucił skargę kasacyjną H. S. wniesioną przez skarżącą od wyroku tego Sądu z dnia 22 kwietnia 2009 r., oddalającego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [..] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia decyzji stwierdzającej prowadzenie uprawy leśnej i przyznającej prawo do wypłaty comiesięcznego ekwiwalentu za wyłączenie gruntu z upraw rolnych i prowadzenie uprawy leśnej.
Sąd stwierdził, że skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu, ponieważ została sporządzona osobiście przez skarżącą, czyli podmiot nieuprawniony do jej złożenia w rozumieniu art. 175 p.p.s.a. Wprawdzie w dniu 24 czerwca 2009 r. skarżąca złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata, lecz niezależnie od powyższego w dniu 4 lipca 2009 r. osobiście wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie całkowitym postanowieniem z dnia 29 lipca 2009 r.; Okręgowa Rada Adwokacka w S. wyznaczyła adwokata z urzędu dla skarżącej.
Zażaleniem z dnia 26 października 2009 r. skarżąca, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżyła w całości postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej i wniosła o jego uchylenie. Stwierdziła, że orzeczenie to jest niezgodne z prawem.
Reprezentujący skarżącą adwokat w dniu 2 listopada 2009 r. sporządził opinię prawną o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 194 § 1 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej p.p.s.a.), na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zażalenie to objęte jest tzw. przymusem adwokackim, czyli powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego (art. 194 § 4 p.p.s.a.). Wymóg ten został w niniejszej sprawie spełniony.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zaskarżone postanowienie odpowiada prawu. Zgodnie z art. 175 § 1 p.p.s.a., skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z wyjątkami określonymi w ustawie. Przymus adwokacki obejmuje jedynie sporządzenie pisma przez profesjonalnego pełnomocnika, nie istnieją natomiast przeszkody, aby czynności wniesienia pisma do sądu dokonała strona osobiście. Skarga kasacyjna od wyroku WSA w S. została podpisana przez samą skarżącą.
Opisany brak formalny skargi kasacyjnej nie podlega uzupełnieniu, a zatem Sąd I instancji orzekł prawidłowo, odrzucając ją na podstawie art. 178 p.p.s.a. jako niedopuszczalną. Powyższej oceny nie zmienia okoliczność, że postanowieniem sądu skarżącej został przyznany adwokat z urzędu, który sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od powoływanego wyroku.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.