Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Krystyna Anna Stec po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia "Stowarzyszenia R." w T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 63/08 w przedmiocie odrzucenia zażalenia na niedopuszczenie "Stowarzyszenia R." w T. do udziału w sprawie ze skargi P.F. na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2007 r. Nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 63/08 - na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., w skrocie: p.p.s.a.) - odrzucił zażalenie "Stowarzyszenia R." w Tolkmicku z dnia z 26 maja 2008 r. na niedopuszczenie do udziału w sprawie ze skargi P.F. na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej z [...] października 2007 r. w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej.
W uzasadnieniu WSA wskazał, że w myśl art. 194 § 1 p.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, w tym m.in. - zgodnie z art. 33 § 2 p.p.s.a. - na postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie. Sąd pierwszej instancji stwierdził, że w niniejszej sprawie postanowienie w przedmiocie dopuszczenia do udziału w sprawie nie zostało wydane, zatem brak przedmiotu zaskarżenia - co uzasadniało odrzucenie zażalenia.
Na powyższe postanowienie "Stowarzyszenie R." (reprezentowane przez przewodniczącego - S.F.) złożyło zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, domagając się jego uchylenia. W uzasadnieniu podano, iż na rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w W. w dniu 17 kwietnia 2008 r., Sąd ten nie zgodził się na dopuszczenie do udziału w sprawie "Stowarzyszenia R." - bez podania przyczyny, nie obejrzał nawet niezbędnych dokumentów. Twierdzono, że Sąd odrzucił też prośbę o zgodę na rejestrowanie dźwięku za pomocą dyktafonu, stąd możliwe jest dostarczenie (na powyższe okoliczności) tylko zeznania świadków obecnych na rozprawie.
W zażaleniu podniesiono nadto, że WSA nie pouczył o możliwości wydania postanowienia o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie na podstawie art. 33 § 2 p.p.s.a. Zarzucono poza tym, że zaskarżone postanowienie zostało wydane przez asesor WSA, uczestniczącą w składzie orzekającym w sprawie, w której niedopuszczono do udziału w sprawie "Stowarzyszenia R.".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 194 § 1 p.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego na postanowienia wskazane w tym przepisie oraz w przypadkach przewidzianych w ustawie, w tym - w myśl art. 33 § 2 (zdanie drugie) przywołanej wyżej ustawy - na postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie.
Nie ulega jednak wątpliwości, iż zaskarżone może być tylko orzeczenie istniejące. Za niedopuszczalny uznać należy zatem środek odwoławczy od orzeczenia, które nie zostało wydane.
W takiej sytuacji, skoro - jak wynika z akt sprawy - w rozpoznawanym przypadku WSA nie orzekł o odmowie dopuszczenia "Stowarzyszenia R." do udziału w sprawie, odrzucenie zażalenia - podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. - na nieistniejące postanowienie uznać należy za uzasadnione.
Odnosząc się do zarzutów sformułowanych w zażaleniu dodać trzeba, że treść protokołu rozprawy przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w W. z dnia 17 kwietnia 2008 r. nie popiera zawartych w nim twierdzeń, że "Stowarzyszenie R." występowało z wnioskiem o dopuszczenie do udziału w sprawie. Tymczasem zasadą - wyrażoną w art. 100 § 1 p.p.s.a. - jest, że przebieg posiedzenia jawnego (jakim jest rozprawa) odzwierciedla protokół, spisywany przez protokolanta pod kierunkiem przewodniczącego. Stosownie do regulacji zawartej w art. 101 § 1 pkt 2 ww. ustawy, protokół winien zawierać w szczególności m.in. zgłoszone w toku posiedzenia wnioski, wymieniać wydane na posiedzeniu orzeczenia jak i stwierdzać czy zostały one ogłoszone. Niewątpliwie protokół powinien odzwierciedlać przebieg posiedzenia wiernie dokładnie. Ewentualna rozbieżność między treścią protokołu a rzeczywistym przebiegiem rozprawy może być usunięta w trybie art. 103 p.p.s.a., zgodnie z którym "Strony mogą żądać sprostowania lub uzupełnienia protokołu na następnym posiedzeniu, nie później jednak niż w terminie trzydziestu dni od dnia posiedzenia, z którego sporządzono protokół. Od zarządzenia przewodniczącego strony mogą odwołać się do sądu w terminie siedmiu dni od doręczenia im zarządzenia".
Wniosek o sprostowanie protokołu rozprawy nie został jednak w rozpatrywanej sprawie zgłoszony i na etapie niniejszego postępowania zażaleniowego kwestie z tym związane nie mogą być skutecznie podnoszone, nie mogą być przedmiotem rozpoznania.
Zażalenia nie popiera też zarzut dotyczący wydania zaskarżonego postanowienia o odrzuceniu zażalenia przez członka składu WSA orzekającego w sprawie. Ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje w tego typu sytuacjach wyłączenia sędziego.
Z tych wszystkich względów zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Wobec powyższego, działając na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.