W oparciu o powyższe WSA zasadnie stwierdził, że skarżący nie uprawdopodobnił jaką szkodę lub jakie konkretnie trudne do odwrócenia skutki może spowodować wyegzekwowanie od niego przypadającej do zwrotu kwoty dofinansowania. Na podstawie wybiórczo przedstawionych twierdzeń skarżącego Sąd pierwszej instancji nie był w stanie ocenić, czy w sprawie zostały spełnione przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie uzasadnia również wstrzymania wykonania decyzji okoliczność podniesiona przez skarżącego, że wykonanie decyzji może za sobą pociągnąć negatywne konsekwencje również dla zatrudnionych przez niego pracowników (por. postanowienia NSA: z dnia 17 lutego 2017 r., sygn. akt II OZ 120/17 i z dnia 31 marca 2009 r., sygn. akt I OZ 271/09). W świetle art. 61 § 3 p.p.s.a., niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków ma zagrażać skarżącej nie zaś osobom trzecim, jak w tej sprawie (por. postanowienie NSA z dnia 21 grudnia 2005 r., sygn. akt I OZ 1477/05). Nie można więc uznać, że ochronę tymczasową udzielaną na podstawie tego przepisu można zastosować wobec szerszego kręgu podmiotów. Wnioskodawcą może być bowiem jedynie skarżąca i okoliczności będące ewentualną przesłanką dla uwzględnienia wniosku muszą dotyczyć jej bezpośrednio (por. postanowienia NSA: z dnia 23 marca 2007 r., sygn. akt I OZ 185/07 i z dnia 30 października 2014 r., sygn. akt II GZ 689/14). Za nieuzasadniony uznać należy pogląd, jakoby niebezpieczeństwo o jakim mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowiło przesłankę dla uwzględnienia wniosku jeżeli odnosi się ono do osób trzecich, nie będących nawet uczestnikiem postępowania sądowoadministracyjnego (por. postanowienie NSA z dnia 23 marca 2007 r., sygn. akt I OZ 185/07).
Z podanych powodów, Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.
W związku ze sformułowanym w zażaleniu wnioskiem o zasądzenie na rzecz strony kosztów postępowania, wskazać należy, że w niniejszym postępowaniu nie było podstaw do zasądzenia ich zwrotu. Co do zasady każda ze stron obowiązania jest ponieść koszty związane z jej udziałem w sprawie (art. 199 p.p.s.a.). W postępowaniu odwoławczym zasady dotyczące zwrotu kosztów uregulowano w art. 203 i art. 204 p.p.s.a., przy czym żaden z tych przepisów nie przewiduje zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.