Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Kuba po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia W. Ł. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lipca 2020 r., sygn. akt VI SAB/Wa 16/18 w zakresie wyłączenia sędziego w sprawie ze skargi W. Ł. na przewlekłe prowadzenie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Warszawie postępowania administracyjnego w przedmiocie wydania zaświadczenia dotyczącego składek na ubezpieczenia zdrowotne postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 20 lipca 2020 r., sygn. akt VI SAB/Wa 16/18, oddalił wniosek W. Ł. o wyłączenie sędziego WSA Magdaleny Maliszewskiej wskazując, że w sprawie nie zachodziły okoliczności uzasadniające wyłączenie sędziego, przewidziane w art. 18 ustawy z dnia 30 sierpnia 2000 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: p.p.s.a.). Sąd podkreślił, że niekorzystne rozstrzygnięcie w sprawie nie stanowi uprawdopodobnienia, które stanowiłoby skuteczną podstawę do wyłączenia sędziego w niej orzekającego, na podstawie art. 19 p.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył skarżący, wnosząc o jego zmianę lub uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a także o zasądzenie kosztów postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Wyłączenie sędziego od orzekania w sprawie sądowoadministracyjnej może nastąpić z mocy samej ustawy (art. 18 p.p.s.a.), bądź też na wniosek strony lub żądanie sędziego (art. 19 p.p.s.a.). W pierwszym ze wskazanych przypadków przyczyny wyłączenia sędziego zostały enumeratywnie wymienione, a zatem tworzą one katalog zamknięty, co wyłącza możliwość stosowania wykładni rozszerzającej. Natomiast na wniosek strony, lub na żądanie sędziego, sąd wyłącza sędziego jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w sprawie. Zasadność wniosku o wyłączenie sędziego zależy od okoliczności faktycznych, jakie w każdym konkretnym przypadku mogą mieć wpływ na sposób prowadzenia postępowania przez sędziego. Przy czym stosownie do treści art. 20 powołanej ustawy, to strona składająca wniosek obowiązana jest wskazać oraz uprawdopodobnić przyczyny wyłączenia. Postanowienie w przedmiocie wyłączenia sędziego, zgodnie z treścią art. 22 § 2 p.p.s.a., poprzedza złożenie wyjaśnień przez tego sędziego, którego wniosek dotyczy.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, w rozpoznawanej sprawie Sąd I instancji zasadnie przyjął, że brak jest przesłanek, które uzasadniałyby wyłączenie objętego wnioskiem sędziego WSA Magdaleny Maliszewskiej. W sprawie nie zachodzą bowiem przesłanki wyłączenia określone w art. 18 p.p.s.a., a podane przez skarżącego okoliczności nie są tego rodzaju, że mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego (art. 19 p.p.s.a.). Podstawą wyłączenia sędziego nie mogą być bowiem jedynie subiektywne odczucia wnioskodawcy, gdyż - jak to słusznie zauważył Sąd I instancji, sam sposób rozstrzygnięcia problemu prawnego, nie akceptowany przez stronę, nie stanowi podstawy wyłączenia sędziego, jako autora tego rozstrzygnięcia.
Dodatkowo zauważyć należy, że sędzia, którego wniosek o wyłączenie dotyczył, złożyła wymagane oświadczenia, wskazując, iż nie zachodzą przesłanki uzasadniające wyłącznie go od rozpoznania sprawy. Prawdziwość tego oświadczenia nie budzi zaś w rozpoznawanym przypadku wątpliwości.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zaskarżone postanowienie odpowiada prawu i na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a, orzekł jak w sentencji.