Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Bała po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia T.C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 29 listopada 2007 r. sygn. akt III SA/Kr 907/07 w zakresie stwierdzenia niewłaściwości sądu w sprawie ze skargi na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania postanawia oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. postanowieniem z dnia 29 listopada 2007 r., sygn. akt III SA/Kr 907/07 rozpatrując skargę T.C. na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia [...] września 2007 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania uznał swą niewłaściwość i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. jako sądowi właściwemu do rozpoznania sprawy.
Sąd wskazał, że co prawda zaskarżoną decyzję podpisał Dyrektor Oddziału Regionalnego KRUS w B.B., działał on jednak z upoważnienia organu administracyjnego - Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, w imieniu którego wydał tą decyzję. Zaskarżona decyzja jest więc decyzją Prezesa KRUS, który zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r., Nr 7 poz. 25), jest centralnym organem administracji rządowej mającym siedzibę w Warszawie, zaś zgodnie z regułą wynikającą z art. 13 § 2 ustawy z dnia 13 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., w związku z § 1 pkt 13 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie utworzenia wojewódzkich sądów administracyjnych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 72, poz. 652) sądem właściwym to rozpoznania tej sprawy jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., właściwy dla obszaru województwa mazowieckiego.
T. C. w zażaleniu na powyższe postanowienie zaskarżył je w całości oraz wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji (WSA w K.) do jej dalszego prowadzenia, a także zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego.
Skarżący wskazał na naruszenie art. 13 § 2 p.p.s.a. poprzez błędne zastosowanie tego przepisu polegające na uznaniu, że WSA w K. nie jest właściwy do rozpoznania sprawy, pomimo tego, że sprawa dotyczy decyzji administracyjnej wydanej przez KRUS Oddział Regionalny w B.B., Placówka Terenowa w W., a więc na terenie właściwości WSA w K.. Skarżący zarzucił także naruszenie art. 133 § 1 p.p.s.a. poprzez wydanie zaskarżonego postanowienia niezgodnie z aktami sprawy, z których wynika, że zaskarżona decyzja została wydana przez organ mający siedzibę na terenie właściwości WSA w K..
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Przedmiotem postępowania administracyjnego w niniejszej sprawie była kwestia wznowienia postępowania w sprawie ustalenia ubezpieczenia społecznego rolników.
Zgodnie z art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników to Prezes KRUS wydaje decyzje w sprawach podlegania i ustania ubezpieczenia. Z treści art. 2 ust. 2 cytowanej powyżej ustawy wynika, że Prezes KRUS jest centralnym organem administracji rządowej, podległym ministrowi właściwemu do spraw rozwoju wsi. W zarządzeniu Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie nadania upoważnień zastępcom Prezesa KRUS oraz pracownikom Oddziałów Regionalnych i Placówek Terenowych Kas Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego do wydawania decyzji w imieniu Prezesa KRUS, ustalania ich zakresów oraz wprowadzenia wzorów decyzji (Dz. Urz. PKRUS z 2005 r., Nr 2 poz. 14) wskazano wprost, że pracownicy oddziałów regionalnych i terenowych na podstawie imiennych upoważnień mogą wydawać i podpisywać w imieniu Prezesa KRUS decyzje w sprawach podlegania i ustania ubezpieczenia.
Będąca przedmiotem zaskarżenia do Sądu I instancji decyzja została co prawda podpisana przez Dyrektora Oddziału Regionalnego KRUS w B.B., jednakże z upoważnienia Prezesa KRUS, a zatem jest to decyzja tegoż Prezesa. Organ ten ma siedzibę w W., a zgodnie z art. 13 § 2 p.p.s.a. do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. Tym samym WSA w K. trafnie uznał, iż nie jest właściwy w tej sprawie i przekazał ją do rozpoznania WSA w W.. Na marginesie należy zauważyć, że przedmiotowa decyzja zawiera pouczenie o możliwości jej zaskarżenia do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W..
Odnosząc się do podniesionego przez skarżącego zarzutu naruszenia art. 133 § 1 p.p.s.a. stwierdzić należy, iż Sąd I instancji wydał zaskarżone postanowienie na podstawie akt sprawy. WSA w K. nie rozpoznał merytorycznie wniesionej skargi, a jedynie z urzędu w ramach wstępnej kontroli zbadał swoją właściwość w tej sprawie.
Mając powyższe na uwadze należy uznać, że sądem właściwym do rozpoznania sprawy jest WSA w Warszawie i dlatego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.
aw