Zażalenie od postanowienia WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar w przedmiocie odmowy zatwierdzenia typu wodomierzy
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Rafał Batorowicz po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia [...] Spółki z o.o. w Wałbrzychu od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 317/04 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi [...] Spółki z o.o. w Wałbrzychu na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia 24 listopada 2003 r. w przedmiocie odmowy zatwierdzenia typu wodomierzy postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie w całości i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania. U Z A S A D N I E N I E Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pozostawił bez rozpoznania wniosek [...] Spółki z o.o. w Wałbrzychu o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym. W uzasadnieniu postanowienia sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że strona skarżąca kilkakrotnie składała wnioski o przyznanie prawa pomocy, z których ostatni został oddalony prawomocnym postanowieniem z 23 czerwca 2004 r. Kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy traktować należało jako nowy, do którego zastosowano wymóg złożenia na urzędowym formularzu - art. 256 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Niedochowanie tego wymogu wywoływało skutek określony w art. 257 P.p.s.a., to jest pozostawienie wniosku bez rozpoznania. Sąd przyjął, że z uzasadnienia wcześniej zapadłego postanowienia o przyznaniu prawa pomocy strona czerpała wiedzę o konieczności składania wniosków o przyznanie prawa pomocy na urzędowych formularzach. [...] Spółka z o.o. w Wałbrzychu wniosła zażalenie na to postanowienie, kwestionując racjonalność wymogu składania kolejnych wniosków o przyznanie prawa pomocy na urzędowych formularzach. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Trafnie sąd pierwszej instancji przyjął, że wobec wcześniejszego zakończenia prawomocnymi postanowieniami postępowań wywołanych wnioskami o przyznanie prawa pomocy wniosek kolejny stanowiło pismo wszczynające nowe postępowanie wpadkowe, co wiązało się z obowiązującymi stronę powinnościami dotyczącymi formy wniosku, w tym złożenia go na urzędowym formularzu (art. 252 § 2 P.p.s.a.). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie błędnie jednak przyjął, że zastosowanie określonego w art. 257 P.p.s.a. rygoru pozostawienia pisma bez rozpoznania było dostatecznie uzasadnione wiedzą skarżącego o istnieniu wymogu składania wniosku o przyznanie prawa pomocy czerpaną z uzasadnienia wcześniej zapadłego postanowienia. Art. 252 § 2 P.p.s.a. stanowi przepis szczególny w stosunku do art. 46 § 1 w zw. z art. 64 § 3 i art. 57 § 1 P.p.s.a., ustanawiając wymóg formalny dotyczący wniosku o przyznanie prawa pomocy. Brak jednak podstaw do przyjęcia, że do wniosku dotkniętego brakiem formalnym w postaci niezachowania prawem przewidzianej formy nie odnosi się art. 49 § 1 P.p.s.a. nakazujący wezwanie strony do uzupełnienia braku w terminie 7 dni oraz art. 6 P.p.s.a., zgodnie z którym stronie działającej bez adwokata lub radcy prawnego należy udzielić pouczenia o skutkach niepodporządkowania się wezwaniu. Żaden przepis prawa nie wyłącza stosowania ostatnio wymienionych przepisów w przypadkach, gdy strona dysponuje wiedzą z zakresu wymogów formalnych pism procesowych czerpaną z innych źródeł, w tym pochodzących od Sądu. Zarówno treść uzasadnienia zaskarżonego postanowienia, jak i zawartość akt wskazywały, że zaniechano wezwania strony do złożenia wniosku we właściwej formie i nie wyznaczono terminu do uzupełnienia tego braku formalnego. Niezależnie więc od omówionej kwestii wezwania i pouczenia, nie można przyjąć by braku nie uzupełniono w terminie, skoro terminu nie oznaczono. Z wymienionych powodów uchylono zaskarżone postanowienie na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.

Inne orzeczenia o symbolu:
6232 Miary i wagi
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Głównego Urzędu Miar
Uzasadnienie

P O S T A N O W I E N I E

Dnia 21 czerwca 2005 r.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie:

Sędzia NSA Rafał Batorowicz po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2005 r.

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia [...] Spółki z o.o. w Wałbrzychu od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 317/04 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi [...] Spółki z o.o. w Wałbrzychu na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia 24 listopada 2003 r.

w przedmiocie odmowy zatwierdzenia typu wodomierzy postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie w całości i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

U Z A S A D N I E N I E

Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pozostawił bez rozpoznania wniosek [...] Spółki z o.o. w Wałbrzychu o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym.

W uzasadnieniu postanowienia sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że strona skarżąca kilkakrotnie składała wnioski o przyznanie prawa pomocy, z których ostatni został oddalony prawomocnym postanowieniem z 23 czerwca 2004 r. Kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy traktować należało jako nowy, do którego zastosowano wymóg złożenia na urzędowym formularzu - art. 256 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Niedochowanie tego wymogu wywoływało skutek określony w art. 257 P.p.s.a., to jest pozostawienie wniosku bez rozpoznania. Sąd przyjął, że z uzasadnienia wcześniej zapadłego postanowienia o przyznaniu prawa pomocy strona czerpała wiedzę o konieczności składania wniosków o przyznanie prawa pomocy na urzędowych formularzach.

[...] Spółka z o.o. w Wałbrzychu wniosła zażalenie na to postanowienie, kwestionując racjonalność wymogu składania kolejnych wniosków o przyznanie prawa pomocy na urzędowych formularzach.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Trafnie sąd pierwszej instancji przyjął, że wobec wcześniejszego zakończenia prawomocnymi postanowieniami postępowań wywołanych wnioskami o przyznanie prawa pomocy wniosek kolejny stanowiło pismo wszczynające nowe postępowanie wpadkowe, co wiązało się z obowiązującymi stronę powinnościami dotyczącymi formy wniosku, w tym złożenia go na urzędowym formularzu (art. 252 § 2 P.p.s.a.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie błędnie jednak przyjął, że zastosowanie określonego w art. 257 P.p.s.a. rygoru pozostawienia pisma bez rozpoznania było dostatecznie uzasadnione wiedzą skarżącego o istnieniu wymogu składania wniosku o przyznanie prawa pomocy czerpaną z uzasadnienia wcześniej zapadłego postanowienia.

Art. 252 § 2 P.p.s.a. stanowi przepis szczególny w stosunku do art. 46 § 1 w zw. z art. 64 § 3 i art. 57 § 1 P.p.s.a., ustanawiając wymóg formalny dotyczący wniosku o przyznanie prawa pomocy. Brak jednak podstaw do przyjęcia, że do wniosku dotkniętego brakiem formalnym w postaci niezachowania prawem przewidzianej formy nie odnosi się art. 49 § 1 P.p.s.a. nakazujący wezwanie strony do uzupełnienia braku w terminie 7 dni oraz art. 6 P.p.s.a., zgodnie z którym stronie działającej bez adwokata lub radcy prawnego należy udzielić pouczenia o skutkach niepodporządkowania się wezwaniu.

Żaden przepis prawa nie wyłącza stosowania ostatnio wymienionych przepisów w przypadkach, gdy strona dysponuje wiedzą z zakresu wymogów formalnych pism procesowych czerpaną z innych źródeł, w tym pochodzących od Sądu.

Zarówno treść uzasadnienia zaskarżonego postanowienia, jak i zawartość akt wskazywały, że zaniechano wezwania strony do złożenia wniosku we właściwej formie i nie wyznaczono terminu do uzupełnienia tego braku formalnego. Niezależnie więc od omówionej kwestii wezwania i pouczenia, nie można przyjąć by braku nie uzupełniono w terminie, skoro terminu nie oznaczono.

Z wymienionych powodów uchylono zaskarżone postanowienie na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6232 Miary i wagi
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Głównego Urzędu Miar