Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Rysz po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia T.R i K.R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 4 kwietnia 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 490/16 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi T.R. i K.R. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za używanie niezarejestrowanych odbiorników telewizyjnych postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 490/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odmówił T.R. i K.R. wstrzymania wykonania decyzji Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2015 r. w przedmiocie ustalenia opłaty za użytkowani 19 odbiorników telewizyjnych.
W uzasadnieniu Sąd I instancji stwierdził, że skarżący nie wypełnili obowiązku, który nakłada na skarżącą stronę art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270; dalej: p.p.s.a.), a mianowicie nie przywołali żadnych okoliczności, które świadczyłyby o niebezpieczeństwie wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący wnieśli o jego uchylenie i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W., zarzucając mu naruszenie art. 49 § 1 p.p.s.a. poprzez zaniechanie wezwania strony do usunięcia braków formalnych wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw, dlatego podlega oddaleniu. Wbrew twierdzeniom zawartym w zażaleniu Sąd I instancji nie był obowiązany w sytuacji uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sposób uniemożliwiający merytoryczną ocenę sytuacji skarżącej do wzywania jej do uzupełnienia uzasadnienia.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego rozważając zasadność stanowiska skarżących, należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego, skierowany do sądu administracyjnego, jest pismem w postępowaniu administracyjnym, który nie wszczyna odrębnego postępowania, stąd podlega wymogom formalnym określonym w art. 46 § 1 p.p.s.a. W myśl tego przepisu pismo strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym powinno zawierać (1) oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników; (2) oznaczenie rodzaju pisma; (3) osnowę wniosku lub oświadczenia; (4) podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika oraz (5) wymienienie załączników. W rozpoznawanej sprawie, formułując ww. wniosek w skardze do WSA w W., skarżący w żaden sposób go uzasadnili. Wniosek bez uzasadnienia nie pozwolił Sądowi I instancji na jego merytoryczną ocenę, gdyż nie zawierał przedstawienia sytuacji skarżących, która miałaby być podstawą faktyczną zastosowania instytucji wstrzymania wykonania aktu administracyjnego.
Trafnie Sąd I instancji wskazał, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania skarżonego aktu jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, o których to przesłankach zastosowania omawianej instytucji stanowi art. 61 § 3 p.p.s.a. Uzasadnienie takiego wniosku powinno się więc odnosić do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie skarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy.